Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce, a księżyc pod jej nogami, a na głowie jej korona z gwiazd dwunastu;
[2] »i mając w żywocie, krzyczała rodząc, i męczyła się, aby porodziła.
[3] »I ukazał się też drugi znak na niebie: i oto smok wielki, rydzy, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach jego było siedem koron,
[4] »a ogon jego ciągnął trzecią część gwiazd niebieskich; i zrzucił je na ziemię. I stanął smok przed Niewiastą, która miała porodzić, aby gdy porodzi, pożarł jej Syna.
[5] »I porodziła Syna mężczyznę, który miał rządzić wszystkie narody laską żelazną. I porwany został Syn jej do Boga i do stolicy Jego.
[6] »A Niewiasta uciekła na pustynię, gdzie miała miejsce zgotowane od Boga, aby ją tam żywił tysiąc dwieście i sześćdziesiąt dni.
[7] »I stała się wielka bitwa na niebie: Michał i Aniołowie jego walczyli ze smokiem, i smok też walczył i aniołowie jego,
[8] »ale nie przemogli: i nie znalazło się już więcej miejsce ich na niebie.
[9] »I zrzucony został on smok wielki, wąż starodawny, którego zowią dyabłem i szatanem, który zwodzi wszystek okrąg ziemi; i zrzucony został na ziemię, i aniołowie jego z nim zostali zrzuceni.
[10] »I słyszałem głos wielki na niebie, mówiący: Teraz się stało zbawienie i moc i Królestwo Boga naszego i zwierzchność Chrystusa Jego, gdyż zrzucony został oskarżyciel braci naszej, który oskarżał ich przed Obliczem Boga naszego we dnie i w nocy.
[11] »A oni zwyciężyli go wskutek Krwi Barankowej i wskutek świadectwa swego, i nie umiłowali dusz swoich aż do śmierci.
[12] »Przeto weselcie się niebiosa i którzy mieszkacie na nich. Biada mieszkającym na ziemi i na morzu, gdyż zstąpił dyabeł do was, mając wielki gniew i wiedząc, że mały ma czas.
[13] »A gdy widział smok, że został zrzucony na ziemię, jął prześladować Niewiastę, która porodziła Mężczyznę.
[14] »I dano Niewieście dwa skrzydła orła wielkiego, aby leciała na pustynię, na miejsce swoje, gdzie ją żywią przez czas, przez czasy i przez połowę czasu od oblicza węża.
[15] »Tedy wypuścił wąż z ust swoich za Niewiastą wodę jako rzekę, aby ją porwała rzeka.
[16] »I ratowała ziemia oną Niewiastę, i otworzyła usta swe, i pożarła rzekę, którą wypuścił smok z paszczęki swojej.
[17] »(12:17a) I rozgniewał się smok na Niewiastę, i szedł czynić wojnę z drugimi z rodzenia jej, którzy strzegą przykazania Bożego i mają świadectwo Jezusa Chrystusa.