Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń | Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii |
[1] »I mówił Dawid Panu słowa tej pieśni w on dzień, gdy go wybawił Pan z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saulowej.
[2] »I rzekł: Pan opoka moja i twierdza moja, i wybawiciel mój ze mną.
[3] »Bóg, skała moja, w nim będę ufał, tarcz moja, róg zbawienia mego, podwyższenie moje, i ucieczka moja, zbawiciel mój, który mię od gwałtu wybawia.
[4] »Wzywałem Pana chwały godnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
[5] »Albowiem ogarnęły mię były boleści śmierci, potoki niezbożnych przestraszyły mię.
[6] »Boleści grobu ogarnęły mię, zachwyciły mię sidła śmierci.
[7] »W utrapieniu mojem wzywałem Pana, a do Boga mego wołałem, i wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przyszło do uszów jego.
[8] »Tedy się wzruszyła, a zadrżała ziemia, a fundamenty nieba zatrząsnęły, i wzruszyły się dla gniewu jego.
[9] »Wystąpił dym z nózdrz jego, a ogień z ust jego pożerający; węgle rozpaliły się od niego.
[10] »Nakłonił niebios i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
[11] »I jeździł na Cherubinach, i latał, i widzian jest na skrzydłach wiatrowych.
[12] »Położył ciemność około siebie miasto przybytku, zgromadzenie wód z obłoki niebieskimi.
[13] »Od jasności oblicza jego rozpaliły się węgle ogniste.
[14] »Zagrzmiał Pan z nieba, a najwyższy wydał głos swój.
[15] »Wypuścił i strzały, a rozproszył je, i błyskawicą potarł je.
[16] »I okazały się głębokości morskie, a odkryły się grunty świata na fukanie Pańskie, na tchnienie Ducha z nózdrz jego.
[17] »Posławszy z wysokości, przyjął mię, wyrwał mię z wód wielkich.
[18] »Wybawił mię od nieprzyjaciela mego potężnego, od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
[19] »Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
[20] »I wywiódł mię na przestrzeństwo; wybawił mię; bo mię sobie upodobał.
[21] »Oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich oddał mi,
[22] »Gdyżem strzegł dróg Pańskich, anim niezbożnie nie odstawał od Boga mego.
[23] »Albowiem wszystkie sądy jego są przed obliczem mojem i ustawy jego, nie odstąpiłem od nich.
[24] »A będąc doskonały przed nim, wystrzegałem się nieprawości mojej.
[25] »Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości mojej przed oblicznością oczu swych.
[26] »Z miłosiernym miłosiernie postępujesz, z mężem doskonałym doskonałym jesteś.
[27] »Z czystym czysty jesteś, a z przewrotnym surowie się obchodzisz.
[28] »Ale wybawiasz lud ubogi, a oczy twoje przed wyniosłymi opuszczasz.
[29] »Tyś zaiste pochodnią moją, o Panie, a Pan oświeci ciemności moje.
[30] »Bo w tobie przebiegłem wojsko, w Bogu moim przekroczyłem mur.
[31] »Droga Boża jest doskonała, wyrok Pański nader czysty, tarczą jest wszystkim, którzy w nim ufają.
[32] »Albowiem któż jest Bogiem oprócz Pana? a kto opoką oprócz Boga naszego?
[33] »Bóg jest mocą moją w wojsku, on czyni doskonałą drogę moję.
[34] »Równa nogi moje z jeleniemi, na wysokich miejscach moich stawia mię.
[35] »Ćwiczy ręce me do boju, tak że kruszę łuk miedziany ramiony swemi.
[36] »Albowiem dałeś mi tarcz zbawienia mego, a w cichości twojej rozmnożyłeś mię.
[37] »Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak iż się nie zachwiały kostki moje.
[38] »Goniłem nieprzyjacioły moje, i wytraciłem je, a nie wróciłem się, ażem je wyplenił.
[39] »I wyniszczyłem je, i poprzebijałem je, tak iż nie powstaną: upadli pod nogami mojemi.
[40] »Tyś mię przepasał mocą ku bitwie, a powaliłeś pod mię powstające przeciwko mnie.
[41] »Nadto podałeś mi szyję nieprzyjaciół moich, którzy mię mieli w nienawiści, i wykorzeniłem je.
[42] »Poglądali, ale nie był wybawiciel; wołali na Pana, ale ich nie wysłuchał.
[43] »I potarłem je jako proch ziemi, jako błoto na ulicach podeptawszy je, rozmiotałem je.
[44] »Tyś mię od sporu ludu mego wyrwał; zachowałeś mię, abym był głową narodów; lud, któregom nie znał, służy mi.
[45] »Synowie obcy kłamali mną, a skoro usłyszeli, byli mi posłuszni.
[46] »Synowie obcy opadali, a drżeli i w zamknieniu swem.
[47] »Żyje Pan, i błogosławiona skała moja; niechże będzie wywyższony Bóg, opoka zbawienia mego.
[48] »Bóg jest, który mi dawa pomsty, a podbija narody pod mię.
[49] »Który mię wywodzi od nieprzyjaciół moich, a nad tymi, którzy powstają przeciwko mnie, wywyższasz mię, od człowieka niepobożnego wybawiasz mię.
[50] »Przetoż będę cię wyznawał Panie między narodami; a imieniowi twemu śpiewać będę.
[51] »On jest wieżą zbawienia króla swego, a czyniący miłosierdzie nad pomazańcem swoim Dawidem, i nad nasieniem jego aż na wieki.