Teksty » Biblia Gdańska » 2 Księga Samuela » Rozdział 22
«  2 Księga Samuela 21 2 Księga Samuela 22 2 Księga Samuela 23  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »I mówił Dawid Panu słowa tej pieśni w on dzień, gdy go wybawił Pan z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego i z ręki Saulowej. [2] »I rzekł: Pan opoka moja i twierdza moja, i wybawiciel mój ze mną. [3] »Bóg, skała moja, w nim będę ufał, tarcz moja, róg zbawienia mego, podwyższenie moje, i ucieczka moja, zbawiciel mój, który mię od gwałtu wybawia. [4] »Wzywałem Pana chwały godnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony. [5] »Albowiem ogarnęły mię były boleści śmierci, potoki niezbożnych przestraszyły mię. [6] »Boleści grobu ogarnęły mię, zachwyciły mię sidła śmierci. [7] »W utrapieniu mojem wzywałem Pana, a do Boga mego wołałem, i wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przyszło do uszów jego. [8] »Tedy się wzruszyła, a zadrżała ziemia, a fundamenty nieba zatrząsnęły, i wzruszyły się dla gniewu jego. [9] »Wystąpił dym z nózdrz jego, a ogień z ust jego pożerający; węgle rozpaliły się od niego. [10] »Nakłonił niebios i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego. [11] »I jeździł na Cherubinach, i latał, i widzian jest na skrzydłach wiatrowych. [12] »Położył ciemność około siebie miasto przybytku, zgromadzenie wód z obłoki niebieskimi. [13] »Od jasności oblicza jego rozpaliły się węgle ogniste. [14] »Zagrzmiał Pan z nieba, a najwyższy wydał głos swój. [15] »Wypuścił i strzały, a rozproszył je, i błyskawicą potarł je. [16] »I okazały się głębokości morskie, a odkryły się grunty świata na fukanie Pańskie, na tchnienie Ducha z nózdrz jego. [17] »Posławszy z wysokości, przyjął mię, wyrwał mię z wód wielkich. [18] »Wybawił mię od nieprzyjaciela mego potężnego, od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię. [19] »Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją. [20] »I wywiódł mię na przestrzeństwo; wybawił mię; bo mię sobie upodobał. [21] »Oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich oddał mi, [22] »Gdyżem strzegł dróg Pańskich, anim niezbożnie nie odstawał od Boga mego. [23] »Albowiem wszystkie sądy jego są przed obliczem mojem i ustawy jego, nie odstąpiłem od nich. [24] »A będąc doskonały przed nim, wystrzegałem się nieprawości mojej. [25] »Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości mojej przed oblicznością oczu swych. [26] »Z miłosiernym miłosiernie postępujesz, z mężem doskonałym doskonałym jesteś. [27] »Z czystym czysty jesteś, a z przewrotnym surowie się obchodzisz. [28] »Ale wybawiasz lud ubogi, a oczy twoje przed wyniosłymi opuszczasz. [29] »Tyś zaiste pochodnią moją, o Panie, a Pan oświeci ciemności moje. [30] »Bo w tobie przebiegłem wojsko, w Bogu moim przekroczyłem mur. [31] »Droga Boża jest doskonała, wyrok Pański nader czysty, tarczą jest wszystkim, którzy w nim ufają. [32] »Albowiem któż jest Bogiem oprócz Pana? a kto opoką oprócz Boga naszego? [33] »Bóg jest mocą moją w wojsku, on czyni doskonałą drogę moję. [34] »Równa nogi moje z jeleniemi, na wysokich miejscach moich stawia mię. [35] »Ćwiczy ręce me do boju, tak że kruszę łuk miedziany ramiony swemi. [36] »Albowiem dałeś mi tarcz zbawienia mego, a w cichości twojej rozmnożyłeś mię. [37] »Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak iż się nie zachwiały kostki moje. [38] »Goniłem nieprzyjacioły moje, i wytraciłem je, a nie wróciłem się, ażem je wyplenił. [39] »I wyniszczyłem je, i poprzebijałem je, tak iż nie powstaną: upadli pod nogami mojemi. [40] »Tyś mię przepasał mocą ku bitwie, a powaliłeś pod mię powstające przeciwko mnie. [41] »Nadto podałeś mi szyję nieprzyjaciół moich, którzy mię mieli w nienawiści, i wykorzeniłem je. [42] »Poglądali, ale nie był wybawiciel; wołali na Pana, ale ich nie wysłuchał. [43] »I potarłem je jako proch ziemi, jako błoto na ulicach podeptawszy je, rozmiotałem je. [44] »Tyś mię od sporu ludu mego wyrwał; zachowałeś mię, abym był głową narodów; lud, któregom nie znał, służy mi. [45] »Synowie obcy kłamali mną, a skoro usłyszeli, byli mi posłuszni. [46] »Synowie obcy opadali, a drżeli i w zamknieniu swem. [47] »Żyje Pan, i błogosławiona skała moja; niechże będzie wywyższony Bóg, opoka zbawienia mego. [48] »Bóg jest, który mi dawa pomsty, a podbija narody pod mię. [49] »Który mię wywodzi od nieprzyjaciół moich, a nad tymi, którzy powstają przeciwko mnie, wywyższasz mię, od człowieka niepobożnego wybawiasz mię. [50] »Przetoż będę cię wyznawał Panie między narodami; a imieniowi twemu śpiewać będę. [51] »On jest wieżą zbawienia króla swego, a czyniący miłosierdzie nad pomazańcem swoim Dawidem, i nad nasieniem jego aż na wieki. 
«  2 Księga Samuela 21 2 Księga Samuela 22 2 Księga Samuela 23  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.