Teksty » Biblia Gdańska » Księga Hioba » Rozdział 33
«  Księga Hioba 32 Księga Hioba 33 Księga Hioba 34  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy. [2] »Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem. [3] »Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą. [4] »Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię. [5] »Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie. [6] »Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony. [7] »Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię. [8] »A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich. [9] »Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości. [10] »Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego. [11] »Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich. [12] »Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek. [13] »Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia? [14] »Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa. [15] »We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu: [16] »Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje, [17] »Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął; [18] »Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił. [19] »Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą. [20] »Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny. [21] »Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było; [22] »I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących. [23] »Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego: [24] »Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie. [25] »I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej. [26] »Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego; [27] »Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno. [28] »Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość. [29] »Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem, [30] »Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących. [31] »Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił. [32] »Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił. [33] »A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości. 
«  Księga Hioba 32 Księga Hioba 33 Księga Hioba 34  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.