Teksty » Biblia Gdańska » Księga Przysłów » Rozdział 6
«  Księga Przysłów 5 Księga Przysłów 6 Księga Przysłów 7  »
Kliknij na numerze wersetu, aby zobaczyć porównanie tłumaczeń
 
Pokaż oryg. numery wersetówUkryj numery wersetówKażdy werset od nowej linii
[1] »Synu mój! jeźlibyś ręczył za przyjaciela twego, a dałbyś obcemu rękę twoję: [2] »Usidliłeś się słowy ust twoich, pojmanyś mowami ust twoich. [3] »Przetoż uczyń tak, synu mój! a wyzwól się, gdyżeś wpadł w rękę przyjaciela twego; idźże, upokórz się, a nalegaj na przyjaciela twego. [4] »Nie dawaj snu oczom twoim, ani drzemania powiekom twoim. [5] »Wyrwij się jako łani z rąk myśliwca i jako ptak z ręki ptasznika. [6] »Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości; [7] »Która, choć nie ma wodza, ani przełożonego, ani pana, [8] »Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję. [9] »Leniwcze! dokądże leżeć będziesz? kiedyż wstaniesz ze snu swego? [10] »Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał. [11] »A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój, jako mąż zbrojny. [12] »Człowiek niepobożny, mąż złośliwy chodzi w przewrotności ust; [13] »Mruga oczyma swemi, mówi nogami swemi, ukazuje palcami swemi; [14] »Przewrotności są w sercu jego, myśli złe na każdy czas, a zwady rozsiewa. [15] »Przetoż prędko przyjdzie upadek jego; nagle skruszony będzie bez uleczenia. [16] »Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Pan, a siódma jest obrzydliwością duszy jego; [17] »Oczów wyniosłych, języka kłamliwego, i rąk wylewających krew niewinną; [18] »Serca, które knuje myśli złe; nóg, które się kwapią bieżeć ku złemu; [19] »Świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rosterki między braćmi. [20] »Strzeżże, synu mój! przykazania ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej. [21] »Wiążże je zawżdy u serca twego, a wieszaj je u szyi twojej. [22] »Gdziekolwiek pójdziesz, poprowadzi cię; gdy, zaśniesz strzedz cię będzie, a gdy się ocucisz, rozmawiać z tobą będzie, [23] »(Bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłością, a drogą żywota są karności ćwiczenia.) [24] »Aby cię strzegły od niewiasty złej, i od łagodnego języka niewiasty obcej. [25] »Nie pożądaj piękności jej w sercu twojem, a niech cię nie łowi powiekami swemi. [26] »Albowiem dla niewiasty wszetecznej zubożeje człowiek aż do kęsa chleba; owszem żona cudzołożna drogą duszę łowi. [27] »Izaż może kto brać ogień do zanadrzy swoich, aby szaty jego nie zgorzały? [28] »Izaż może kto chodzić po rozpalonym węglu, aby się nogi jego nie poparzyły? [29] »Tak kto wchodzi do żony bliźniego swego, nie będzie bez winy, ktokolwiek się jej dotknie. [30] »Nie kładą hańby na złodzieja, jeżliż co ukradnie, chcąc nasycić duszę swoję, będąc głodnym; [31] »Ale gdy go zastaną, nagradza siedmiorako, albo wszystkę majętność domu swego daje. [32] »Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoję, ten to czyni. [33] »Karanie i zelżywość odniesie, a hańba jego nie będzie zgładzona. [34] »Bo zawisna miłość jest zapalczywością męża, a nie sfolguje w dzień pomsty. [35] »Nie będzie miał względu na żaden okup, ani przyjmie, chociażby mu najwięcej darów dawano. 
«  Księga Przysłów 5 Księga Przysłów 6 Księga Przysłów 7  »


 Źródło tekstu: Źródło tekstu: WikisourceOpis prezentowanego tekstu: Tekst Biblii Gdańskiej z Wikisource.