Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | A gdy było rano, wstał człowiek i otworzył drzwi, aby zaczętą drogę skończył: a oto nałożnica jego leżała przede drzwiami, rozciągnąwszy ręce na progu. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Potem wstawszy pan jej rano, otworzył drzwi u domu, i wyszedł, chcąc iść w drogę swoję, a oto, ona niewiasta, założnica jego, leżała u drzwi domu, a ręce jej był na progu. | 3. | GDAŃSKA.2017 | Potem jej pan wstał rano, otworzył drzwi domu i wyszedł, aby wyruszać w drogę. A oto kobieta, jego nałożnica, leżała u drzwi domu z rękami na progu. | 4. | CYLKOW | Ale gdy pan jej rano wstał, a otworzywszy drzwi domu wyszedł, aby w drogę swą wyruszyć - a oto leżała owa kobieta, nałożnica jego, przed drzwiami domu, mając ręce na przyzbie. | 5. | KRUSZYŃSKI | Pan jej wstał rano, otworzył drzwi domu i wyszedł, aby się udać w drogę swoją, a oto niewiasta, nałożnica jego, leży u wejścia do domu, mając ręce na progu. | 6. | TYSIĄCL.WYD5 | Pan jej, wstawszy rano, otworzył drzwi domu i wyszedł, chcąc wyruszyć w dalszą drogę, i ujrzał kobietę, swoją żonę, leżącą u drzwi domu z rękami na progu. | 7. | BRYTYJKA | A gdy rano jej pan wstał i otworzył drzwi domu, i wyszedł, aby ruszyć w dalszą drogę, oto kobieta, jego nałożnica, leżała u drzwi domu z rękami na progu. | 8. | POZNAŃSKA | Mąż jej wstał rano, otworzył drzwi domu i wyszedł, by wyruszyć w swoją drogę, a oto kobieta, jego nałożnica, leżała u drzwi domu, z rękoma na progu. | 9. | WARSZ.PRASKA | Jej mąż, wstawszy rano, otworzył drzwi, zamierzając ruszyć w dalszą drogę, i zobaczył kobietę, swoją konkubinę, leżącą przed wejściem do domu, z rękami na progu. | 10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ale gdy rano jej pan wstał, otworzył drzwi i wyszedł, by wyruszyć w swą drogę – oto przed drzwiami domu, mając ręce na progu, leżała ta kobieta, jego nałożnica. | 11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Gdy jej pan wstał, otworzył drzwi domu i wyszedł, aby udać się w swoją drogę, kobieta, jego nałożnica, leżała u wejścia do domu. Jej ręce spoczywały na progu. |
|