| 1. | WUJEK.1923 | Przetóż i ja nie zfolguję ustom moim, mówić będę w udręczeniu ducha mego: będę się rozmawiał z gorzkością dusze mojéj. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Dlatego nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w utrapieniu swego ducha, będę narzekał w goryczy swojej duszy. |
| 4. | CYLKOW | To też nie pohamuję już ust swoich i mówić będę w udręczeniu ducha mojego, i zawodzić w goryczy duszy mojej. |
| 5. | KRUSZYŃSKI | Przetoż ja nie zawściągnę ust moich, będę mówił w utrapieniu ducha mego, w goryczy duszy mojej rozmawiać będę. |
| 6. | TYSIĄCL.WYD5 | Ja ust ujarzmić nie mogę, w udręce ducha chcę mówić, lamentować w goryczy mej duszy. |
| 7. | BRYTYJKA | Dlatego też nie mogę dłużej powstrzymać ust swoich, będę mówił w utrapieniu mojego ducha, będę narzekał w goryczy mojej duszy. |
| 8. | POZNAŃSKA | Dlatego nie zamknę ust moich, będę mówił w bólu mego ducha i w goryczy mojej duszy lamentował będę. |
| 9. | WARSZ.PRASKA | Nie potrafię już dłużej zamykać ust moich, muszę wykrzyczeć moje utrapienia, muszę się poskarżyć bólem mojej duszy. |
| 10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Dlatego nie pohamuję swych ust i będę mówił w udręczeniu mojego ducha; zawodził w goryczy mojej duszy. |
| 11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Dlatego nie powstrzymam się od słów, będę mówił w przygnębieniu mego ducha - będę narzekał w goryczy mojej duszy. |
| 12. | TOR.PRZ.2023 | Dlatego ja nie mogę powstrzymać swoich ust, będę mówił w udręce mojego ducha, będę narzekał w goryczy mojej duszy. |