1. | WUJEK.1923 | Póty koniec słowa. Ja, Daniel, wielcem się myślami memi trwożył, i oblicze moje zmieniło się na mnie, a słowo zachowałem w sercu mojem. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Aż dotąd koniec tych słów. A mnie Danijela myśli moje wielce zatrwożyły, a jasność moja zmieniła się przy mnie; wszakżem to słowo w sercu mojem zachował. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Tutaj jest koniec tych słów. A mnie Daniela bardzo zatrwożyły moje myśli i moje oblicze zmieniło się. Zachowałem jednak tę sprawę w swoim sercu. |
4. | TYSIĄCL.WYD1 | Mnie, Daniela, wielce przeraziły moje myśli i zmieniłem się na twarzy, ale słowo przechowałem w swym sercu. |
5. | TYSIĄCL.WYD5 | Dotąd opis zdarzenia. Moje myśli bardzo przeraziły mnie, Daniela; zmieniłem się na twarzy, lecz zachowałem wydarzenie w sercu. |
6. | BRYTYJKA | Tu kończy się opowiadanie. A mnie, Daniela, bardzo zaniepokoiły moje myśli, barwa mojej twarzy zmieniła się; i zachowałem to słowo w mojej pamięci. |
7. | POZNAŃSKA | Tu jest koniec rzeczy. Ja, Daniel, byłem bardzo przerażony moimi myślami. Zmienił się mój kolor [twarzy]. Rzecz zachowałem w moim sercu. |
8. | WARSZ.PRASKA | Tak oto kończy się opis. Ja, Daniel, czułem się bardzo przygnębiony na duchu. Zmieniłem się na twarzy i długo nosiłem to wszystko w swoim sercu. |
9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Aż dotąd, koniec tych słów. A mnie, Daniela, wielce zatrwożyły moje myśli i zmieniła się na mnie moja jasność; niemniej zachowałem to słowo w moim sercu. |
10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Na tym kończy się opis tych rzeczy. Mnie, Daniela, bardzo zaniepokoiły moje myśli i pobladłem na twarzy. A sprawę tę zachowałem w pamięci. |