Pokaż oryg. numery wersetów1. | BUDNY.1574 | Ci są, co na biesiadach waszych (są) swędry, społem używając, zuchwale siebie pasąc, obłoki bezwodne od wiatrów obnoszone, drzewa jesienne, nie płodne, dwakroć obumarłe, i wykorzenione. | 2. | WUJEK.1923 | Cić są plugawcy, na biesiadach swoich spólnie biesiadujący bez bojaźni, samych siebie pasący, obłoki bezwodne, które od wiatrów tam i sam unoszone bywają, drzewa jesienne, nieużyteczne, dwakroć pomarłe, wykorzenione, | 3. | RAKOW.NT | Ci są na ucztach waszych swędry, spólnie zasiadający z wami, bez bojaźni samych siebie pasący; obłoki bezwodne, od wiatrów tam i sam uniesione, drzewa zwiędłe, bezowocne, dwakroć pomarłe, wykorzenione; | 4. | GDAŃSKA.1881 | Cić są na świętych ucztach waszych zmazani, którzy z wami godując bez wstydu, sami się pasą; są obłoki bezwodne, które od wiatrów tam i sam unoszone bywają; drzewa zwiędłe nieużyteczne, dwakroć zmarłe i wykorzenione; | 5. | GDAŃSKA.2017 | Oni są zakałami na waszych ucztach braterskich, którzy z wami bez bojaźni ucztują, pasąc samych siebie. Są to bezwodne chmury wiatrami unoszone; drzewa zwiędłe, bez owoców, dwukrotnie obumarłe i wykorzenione; | 6. | JACZEWSKI | Plugawią oni wasze zebrania chrześciańskie, ucztują bez bojaźni, myślą tylko o nasyceniu ciała; są jako chmury bezwodne, które ziemi nie użyźniają; są jako kwiaty jesienne na drzewie, z których owocu nie będzie; podwójnie są oni umarli i na zagładę skazani; | 7. | MARIAWICI | Ci są plugawcami, na godach swych ucztującymi bez bojaźni, samych siebie pasącymi; obłoki bezwodne, od wiatrów tam i sam unoszone, drzewa jesienne bezowocne, dwakroć obumarłe, wykorzenione; | 8. | DĄBR.WUL.1973 | Są to zakały na biesiadach swoich, współbiesiadujący bez lęku, samych siebie pasący, obłoki bezwodne niesione przez wiatry, drzewa jesienne, nieużyteczne, dwakroć uschłe, wykorzenione. | 9. | DĄBR.GR.1961 | Są to zakały na ucztach waszych, współbiesiadujący bez lęku, samych siebie pasący, obłoki bezwodne niesione przez wiatry, drzewa późnej jesieni bez owoców, dwakroć uschłe, wykorzenione. | 10. | TYSIĄCL.WYD5 | Ci właśnie na waszych agapach są zakałami, bez obawy oddają się rozpuście... samych siebie pasą... obłoki bez wody wiatrami unoszone... drzewa jesienne nie mające owocu, po dwakroć uschłe, wykorzenione... | 11. | BRYTYJKA | Oni to są zakałą na waszych ucztach miłości, w których bez obawy biorą udział i tuczą siebie samych, chmurami bez wody unoszonymi przez wiatry, drzewami jesiennymi, które nie rodzą owoców, dwakroć obumarłymi, wykorzenionymi, | 12. | POZNAŃSKA | Oni przynoszą wstyd agapom, biorą w nich udział bez skrępowania, pasąc samych siebie. (Są jak) chmury bezwodne, pędzone wichrami, drzewa (nawet) późną jesienią nie dające owocu, dwakroć obumarłe, wyrwane z korzeniami, | 13. | WARSZ.PRASKA | To właśnie oni hańbią wasze uczty liturgiczne: oddają się bowiem bezkarnie rozpuście, troszczą się tylko o siebie, są niczym obłoki bezwodne wichrem unoszone... jak drzewa czasu jesieni, już bez żadnych owoców, uschłe dwukrotnie, wykorzenione... | 14. | KALETA | Ci są szemracze utyskujący, według pożądliwości swoich chodzący na świętych_ucztach waszych: zmazami, wspólnie_godując bez_wstydu, sami się_pasą; obłoki bezwodne, [które] każdym wiatrem unoszone_bywają; drzewa zwiędłe nieużyteczne, dwakroć zmarłe, wykorzenione; | 15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ci, wspólnie z wami ucztując, są plamami na waszych ucztach miłości, bez bojaźni pasąc samych siebie; bezwodne chmury, które tam i z powrotem są prowadzone przez wiatry; późnojesienne drzewa bez owoców, dwa razy umarłe, kiedy zostały wykorzenione; | 16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | W czasie waszych spotkań i posiłków, w których nieskrępowanie biorą udział i samych siebie tuczą, przypominają skryte pod wodą skały. Są niczym chmury bez deszczu, popędzane wiatrem. Są jak jesienne drzewa zastane bez owoców, po dwakroć martwe, wyrwane z korzeniami. | 17. | TOR.PRZ.2023 | Ci są zmazami na waszych ucztach miłości, bez obawy wspólnie z wami ucztują, siebie samych pasąc; obłoki bezwodne, przez wiatry miotane; bezowocne drzewa późnojesienne, dwukrotnie obumarłe, które zostały wykorzenione; |
|