1. | WUJEK.1923 | Który gdy ją będzie ofiarował, weźmie pamiętne z ofiary i spali na ołtarzu na wonność wdzięczności Panu. |
2. | GDAŃSKA.1881 | I weźmie kapłan z onej ofiary śniednej pamiątkę jej, i zapali na ołtarzu; ofiara to ognista ku wdzięcznej wonności Panu. |
3. | GDAŃSKA.2017 | I kapłan weźmie z tej ofiary pokarmowej część na pamiątkę i spali na ołtarzu. To jest ofiara ogniowa, miła woń dla PANA. |
4. | CYLKOW | A zdjąwszy kapłan ze śniednej ofiary "znak przypomnienia", puści ją z dymem na ofiarnicy: ogniowa to ofiara, woń przyjemna Wiekuistemu. |
5. | KRUSZYŃSKI | Kapłan wybierze, co ma być z ofiary na pamiątkę i spali na ołtarzu; ofiara przez ogień jest wonnością przyjemną dla Pana. |
6. | MIESES | Potem wydzieli kapłan z tej ofiary śniednej znak jej ten ofiary przypomnienia i puści z dymem na ołtarzu: ofiara to ogniowa ku woni miłej dla Wiekuistego. |
7. | TYSIĄCL.WYD5 | Kapłan podniesie z tej ofiary pokarmowej pamiątkę i zamieni w dym na ołtarzu jako ofiarę spalaną, woń miłą Panu. |
8. | BRYTYJKA | Potem kapłan wydzieli z tej ofiary z pokarmów część jej jako pamiątkę i spali ją na ołtarzu. Jest to ofiara ogniowa, woń przyjemna dla Pana. |
9. | POZNAŃSKA | Z tej ofiary kapłan pewną część zabierze na upamiętnienie i spali na ołtarzu jako [strawioną] przez ogień ofiarę woni przyjemnej dla Jahwe. |
10. | WARSZ.PRASKA | Kapłan oddzieli to, co ma być ofiarowane na pamiątkę, i spali na ołtarzu, na woń miłą dla Jahwe. |
11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Kapłan zdejmie z ofiary „znak przypomnienia” i puści ją z dymem na ofiarnicy; to jest ofiara ogniowa, zapach przyjemny dla WIEKUISTEGO. |
12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | podniesie część tej ofiary z pokarmów jako przypomnienie i spali tę część na ołtarzu - jako wdzięczny dar, woń miłą PANU. |