Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | Zmacniał miedziennik bijący młotem tego, który kował na ten czas, mówiąc: Do lutowania to dobre: i zmocnił je gwoździami, aby się nie ruszało. | 2. | GDAŃSKA.1881 | A tak zmacniał teszarz złotnika, blachę młotem gładzącego, kującego na kowadle, mówiąc: Do lutowania to dobre. Potem to stwierdził gwoździami, aby się nie ruszyło. | 3. | GDAŃSKA.2017 | Tak więc stolarz zachęcał złotnika, a ten, co młotem blachę wygładza – kującego na kowadle, mówiąc: Jest gotowe do lutowania. Potem to przytwierdził gwoździami, aby się nie chwiało. | 4. | CYLKOW | Zachęca kowal złotnika, a gładzący młotkiem kującego na kowadle, powiada o spojeniu: dobrém ono, i przytwierdza je gwoździami, aby się nie ruszało. | 5. | TYSIĄCL.WYD5 | Ludwisarz zachęca złotnika, a wygładzający młotem - tego, co kuje na kowadle; ocenia spawanie: W porządku; i umacnia gwoźdźmi [posąg], żeby się nie zachwiał. | 6. | BRYTYJKA | I tak zachęcał rzemieślnik złotnika, a gładzący młotem blachę kowala, mówiąc o zlutowanej robocie: Dobre to jest! Potem to przybił gwoździami, aby się nie chwiało. | 7. | POZNAŃSKA | więc rzeźbiarz popędza złotnika, a ten, co młotkiem wygładza - kującego na kowadle; o spojeniu mówi: "Jest dobre!" Wzmacnia [odlew] gwoźdźmi, aby się nie ruszał. | 8. | WARSZ.PRASKA | Kowal zachęca złotnika, a szlifierz – tego, co na kowadle kuje. I mówią czasem, że dobre ich dzieło. Potem całość gwoździami zbiją, żeby się nic nie ruszało nigdzie. | 9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Kowal zachęca złotnika, a ten, co gładzi młotkiem – tego, co kuje na kowadle oraz powiada o spojeniu: Ono dobre; po czym przytwierdza je gwoździami, aby się nie ruszało. | 10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Tak zachęca rzemieślnik złotnika, a ślusarz wspiera kowala. Mówi o zgrzewie: Gotowy! A potem gwoździami wzmacnia, aby się rzecz nie chwiała. |
|