1. | ZOFII.UWSP.IJP | ❬a❭ to k niemu mowcie, iże takież Jakob sługa twoj za nami jidzie”. I rzekł jest: „Napirwej jemu dary poślę, aza mi będzie miłościw, a potem się s nim sam uźrzę ❬...❭”. |
2. | WUJEK.1923 | I przydacie: Sam téż sługa twój Jakób idzie za nami; mówił bowiem: Ubłagam go darami, które uprzedzają, a potem go ujrzę; owo się zmiłuje nademną. |
3. | GDAŃSKA.1881 | Powiecie mu też: Oto, sługa twój Jakób idzie za nami, mówił bowiem: Ubłagam oblicze jego upominkiem, który idzie przede mną, a potem ujrzę oblicze jego; owa mię snać w łaskę przyjmie. |
4. | GDAŃSKA.2017 | Powiecie mu też: Oto twój sługa Jakub idzie za nami. Myślał bowiem: Przebłagam go darem, który idzie przede mną, a potem zobaczę jego oblicze. Może mnie przyjmie łaskawie. |
5. | NEUFELD.1863 | (32:21) I powiécie: otóż także sługa twój Jakob za nami. Mówił bowiem: przebłagam oblicze jego dania która postępuje przedemną, a potém ujrzę twarz jego, może mnie łaskawie przyjmie. |
6. | CYLKOW | I powiecie: "Oto téż i sługa twój Jakób za nami." Rzekł bowiem: "Przebłagam oblicze jego podarkiem, który idzie przedemną, a następnie obaczę oblicze jego, może przyjmie mnie łaskawie." |
7. | KRUSZYŃSKI | (32:21) i powiecie: "Oto również sługa twój Jakób idzie za nami". Mówił bowiem: "Ubłagam go darami idącemi przedemną, a potem gdy ujrzę go, może mnie przyjmie". |
8. | MIESES | (32:21) i powiecie: „A też oto brat twój Jakób za nami”, albowiem mówił: „Przebłagam go darem tym, który ciągnie przedemną, potem ujrzę jego samego, może przyjmie mnie łaskawie”. |
9. | SPITZER.1937 | (32:21) I powiecie: – Także oto sługa twój Jakób za nami, gdyż rzekł (sobie): Przebłagam oblicze jego (gniewne) podarkiem idącym przede mną, a potem ujrzę oblicze jego, może spojrzy obliczem (życzliwie). |
10. | TYSIĄCL.WYD5 | dodając: Sługa twój, Jakub, idzie tuż za nami. Myślał bowiem: Przebłagam go darem, który mnie wyprzedzi; a gdy ja potem go zobaczę, może obejdzie się ze mną łaskawie. |
11. | BRYTYJKA | Powiedzcie też: Oto i sługa twój Jakub idzie za nami. Pomyślał bowiem: Zjednam go sobie darem, który mnie wyprzedza, a potem dopiero pokażę mu się, może mnie przyjmie łaskawie. |
12. | POZNAŃSKA | I powiecie: "Sługa twój Jakub także [idzie] za nami". Myślał sobie bowiem: "Ułagodzę go darem wysłanym przede mną, a dopiero potem sam go zobaczę; może wtedy przyjmie mnie życzliwie?" |
13. | WARSZ.PRASKA | I mieli dodawać: Sługa twój, Jakub, idzie tuż za nami. Myślał bowiem Jakub: Może go ułagodzę przysłanym wcześniej darem i w ten sposób, gdy mnie napotka, może daruje mi życie. |
14. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (32:21) Powiecie: Oto za nami idzie twój sługa Jakób. Bowiem rzekł: Podarkiem, który idzie przede mną przebłagam jego oblicze, a następnie zobaczę jego twarz i może mnie przyjmie łaskawie. |
15. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Dodajcie też: Także twój sługa Jakub podąża za nami. Jakub bowiem liczył: Przejednam go darem idącym przede mną, a dopiero potem sam mu się pokażę. Może okaże mi wzgląd. |