| 1. | WUJEK.1923 | A ty idź do zamierzonego, a odpoczyniesz i staniesz na losie twoim na końcu dni. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | Ale ty idź do miejsca twego, a odpoczniesz, i zostaniesz w losie twoim aż do skończenia dni. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Ale ty idź swoją drogą do końca. Odpoczniesz i pozostaniesz w swoim losie przy końcu dni. |
| 4. | TYSIĄCL.WYD1 | Ale ty idź do końca i wypocznij, a wstaniesz dla [otrzymania] twego losu na końcu dni». |
| 5. | TYSIĄCL.WYD5 | Ty zaś idź i zażywaj spoczynku, a powstaniesz, by [otrzymać] swój los przy końcu dni. |
| 6. | BRYTYJKA | Lecz ty idź swoją drogą, aż przyjdzie koniec; i spoczniesz, i powstaniesz do swojego losu u kresu dni. |
| 7. | POZNAŃSKA | Ty idź do końca. Odpoczniesz i staniesz, [aby otrzymać] swoją część przy końcu dni. |
| 8. | WARSZ.PRASKA | A ty idź i odpocznij trochę, i nic nie mów, dopóki nie nadejdą dni ostateczne. |
| 9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ale ty idź do swojego kresu; odpoczniesz oraz zostaniesz podniesiony w twym udziale przy końcu dni. |
| 10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | A ty idź do końca. Potem spoczniesz i do tego, co wyznaczono ci losem, powstaniesz u kresu dni. |