1. | WUJEK.1923 | I spali je na ołtarzu kapłan na żywność ognia i najwdzięczniejszéj woni. Wszelki łój będzie Pański, |
2. | GDAŃSKA.1881 | I zapali to kapłan na ołtarzu, pokarm to jest ofiary ognistej na wdzięczną wonność; bo wszystka tłustość jest Pańska. |
3. | GDAŃSKA.2017 | I kapłan spali to na ołtarzu. To jest pokarm ofiary ogniowej na miłą woń. Wszelki bowiem tłuszcz należy do PANA. |
4. | CYLKOW | I puści je z dymem kapłan na ofiarnicy: pokarm to, ogniowa ofiara, woń przyjemna: wszystek łój Wiekuistemu. |
5. | KRUSZYŃSKI | A kapłan spali to na ołtarzu: wszelki tłuszcz jako pokarm spalony jest wonnością przyjemną dla Pana. |
6. | MIESES | Następnie puści je kapłan z dymem na ołtarzu: jako karmę ofiary ogniowej ku woni miłej, wszystek tłuszcz – dla Wiekuistego. |
7. | TYSIĄCL.WYD5 | Potem kapłan zamieni to wszystko w dym na ołtarzu, jako pokarm spalany, woń miłą <Panu>. Cały tłuszcz będzie dla Pana! |
8. | BRYTYJKA | A kapłan spali je na ołtarzu jako pokarm ofiary ogniowej, jako woń przyjemną. Wszystek tłuszcz należy do Pana. |
9. | POZNAŃSKA | Kapłan spali to na ołtarzu, [wyda] na pastwę płomieni jako [ofiarę] przyjemnej woni. Wszystek tłuszcz należy do Jahwe! |
10. | WARSZ.PRASKA | Kapłan spali to wszystko na ołtarzu; taka będzie potrawa dla ognia, czyli ofiara spalona w ogniu na woń miłą. |
11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | A kapłan puści je z dymem na ofiarnicy. To jest pokarm, ofiara ogniowa, przyjemny zapach; cały łój dla WIEKUISTEGO. |
12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Kapłan spali to na ołtarzu jako pokarm wdzięcznego daru, na miłą woń. Cały tłuszcz jest dla PANA. |