| 1. | WUJEK.1923 | I kłaniał się człowiek, i uniżał się mąż: przetóż nie odpuszczaj im. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | I kłania się pospolity człowiek, a uniża się i zacny mąż; przetoż nie odpuszczaj im. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Kłania się przed nimi prosty człowiek, poniża się też wielki; nie przebaczaj im. |
| 4. | CYLKOW | To téż upokorzonym będzie człowiek, i poniżonym mąż, a nie wybaczysz im. |
| 5. | TYSIĄCL.WYD5 | Poniżył się człowiek, upodlił śmiertelny; nie przebaczaj im! |
| 6. | BRYTYJKA | I tak poniżył się człowiek, i spodlał rodzaj ludzki: Ty im nie przebaczysz. |
| 7. | POZNAŃSKA | [Dlatego] ugnie się człowiek, mąż zostanie poniżony, (a Ty im nie darujesz). |
| 8. | WARSZ.PRASKA | Śmiertelnik sam się upokorzy, poniży się człowiek; obyś im więcej nie wybaczał tego. |
| 9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | To też człowiek został upokorzony, mąż poniżony oraz im nie wybaczysz. |
| 10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | I tak poniżył się człowiek, spodlał rodzaj ludzki - nie przebacz im. |