1. | BUDNY.1574 | A gdy jeszcze zstępował, zaszli mu słudzy jego, i opowiedzieli mówiąc, że syn twój żywie. |
2. | WUJEK.1923 | A gdy on już zstępował, zabieżeli mu słudzy i oznajmili, mówiąc, iż syn jego żywię. |
3. | RAKOW.NT | A gdy już on zstępował, słudzy jego zabieżeli mu, i opowiedzieli, mówiąc: Iż dziecię twoje żywie. |
4. | GDAŃSKA.1881 | A gdy już szedł, zabieżeli mu słudzy jego i oznajmili, mówiąc: Dziecię twoje żyje. |
5. | GDAŃSKA.2017 | A gdy już szedł, jego słudzy wyszli mu naprzeciw i oznajmili: Twoje dziecko żyje. |
6. | SZCZEPAŃSKI | A gdy jeszcze był w drodze, zabiegli mu słudzy {i donieśli}, mówiąc, że syn jego żyje. |
7. | MARIAWICI | A gdy on już przychodził, wybieżeli naprzeciwko niemu słudzy i oznajmili mu, mówiąc: Że syn jego żyje. |
8. | GRZYM1936 | I gdy był w drodze, wyszli mu na spotkanie słudzy i oznajmili, że syn żyje. |
9. | DĄBR.WUL.1973 | A gdy był w drodze, wyszli na jego spotkanie słudzy i oznajmili mówiąc: Syn twój żyje. |
10. | DĄBR.GR.1961 | A kiedy już zbliżał się do domu, wyszli na jego spotkanie słudzy, oznajmiając, że syn jego żyje. |
11. | TYSIĄCL.WYD5 | A kiedy był jeszcze w drodze, słudzy wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że syn jego żyje. |
12. | BRYTYJKA | A gdy jeszcze był w drodze, wyszli naprzeciw niego słudzy z oznajmieniem: Chłopiec twój żyje. |
13. | POZNAŃSKA | Kiedy był jeszcze w drodze, słudzy jego wyszli mu naprzeciw, mówiąc, że jego syn żyje. |
14. | WARSZ.PRASKA | A kiedy był jeszcze w drodze, szli już na jego spotkanie słudzy, by mu donieść, że syn jego żyje. |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | A gdy on jeszcze schodził, wyszli mu naprzeciwko jego słudzy i oznajmili, mówiąc: Twój chłopiec żyje. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | A gdy jeszcze był w drodze, jego słudzy wyszli mu naprzeciw mówiąc, że jego dziecko żyje. |
17. | TOR.PRZ.2023 | A gdy już schodził, spotkali go jego słudzy i oznajmili, mówiąc: Chłopiec twój żyje. |
18. | ODN.B.BRZ.2023 | Gdy już wracał, spotkali go jego słudzy, mówiąc: Dziecko twoje żyje. |