| 1. | BUDNY.1574 | A on usłyszawszy to, zafrasował się. Był bo wielce bogaty. |
| 2. | WUJEK.1923 | To on usłyszawszy, zasmucił się; bo był bardzo bogatym. |
| 3. | RAKOW.NT | A on usłyszawszy to, nader smutnym się sstał; był bowiem bogaty barzo. |
| 4. | GDAŃSKA.1881 | A on usłyszawszy to, bardzo się zasmucił; bo był nader bogaty. |
| 5. | GDAŃSKA.2017 | A on, usłyszawszy to, ogromnie się zasmucił, bo był bardzo bogaty. |
| 6. | SZCZEPAŃSKI | On wszelako, usłyszawszy to, zasmucił się <wielce>, albowiem był bardzo bogaty. |
| 7. | MARIAWICI | A on usłyszawszy to, zasmucił się, albowiem był bardzo bogaty. |
| 8. | BIESZK.ŁUK.1931 | Usłyszawszy to, zasmucił się wielce, bo był bardzo bogaty. |
| 9. | GRZYM1936 | Ale gdy to usłyszał, zasmucił się, bo był bardzo bogaty. |
| 10. | DĄBR.WUL.1973 | A on usłyszawszy to zasmucił się: był bowiem bardzo bogaty. |
| 11. | DĄBR.GR.1961 | Co usłyszawszy niezmiernie się zasmucił: był bowiem bardzo bogaty. |
| 12. | TYSIĄCL.WYD5 | On zaś, gdy to usłyszał, mocno się zasmucił, gdyż był bardzo bogaty. |
| 13. | BRYTYJKA | Ten zaś, usłyszawszy to, zasmucił się; był bowiem bardzo bogaty. |
| 14. | POZNAŃSKA | Na te słowa zasmucił się, bo był bardzo bogaty. |
| 15. | WARSZ.PRASKA | Lecz on, gdy to usłyszał, zasmucił się, bo był bardzo bogaty. |
| 16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ale on, kiedy to usłyszał, stał się zasmucony, bowiem był bardzo bogaty. |
| 17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Na te słowa dostojnik zasmucił się głęboko, był bowiem wyjątkowo bogaty. |
| 18. | TOR.PRZ. | A on słysząc to, bardzo się zasmucił; był bowiem bardzo bogaty. |