Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | Część jego jest popiołem, serce głupie kłaniało się mu, a nie wybawi dusze swej ani rzecze: Podobno kłamstwo jest w prawicy mojej. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Taki się karmi popiołem, serce jego zwiedzione unosi go, aby nie mógł wybawić duszy swojej, ani rzec: Izali to nie jest oszukanie, co jest w prawicy mojej? | 3. | GDAŃSKA.2017 | Taki się karmi popiołem, jego zwiedzione serce wprowadziło go w błąd, tak że nie może wybawić swojej duszy ani powiedzieć: Czyż nie jest fałszem to, co znajduje się w mojej prawicy? | 4. | CYLKOW | Ten uganiający się za popiołem, - serce omamione zwiodło go, że nie ocala on duszy swojej, i nie powiada: Czyż nie jest kłamstwo w prawicy mojej? | 5. | TYSIĄCL.WYD5 | Taki się karmi popiołem; zwiedzione serce wprowadziło go w błąd. On nie może ocalić swej duszy i powiedzieć: Czyż nie jest fałszem to, co trzymam w ręku? | 6. | BRYTYJKA | Kto się zadaje z popiołem, tego zwodzi omamione serce, tak że nie uratuje swojej duszy ani też nie powie: Czy to nie złuda, czego się trzymam? | 7. | POZNAŃSKA | Przyjaźń zawiera z popiołem, zwiodło go omamione serce. Taki nie zbawi swej duszy! Nie mówi: - Czyż nie fałsz mam w swojej prawicy? | 8. | WARSZ.PRASKA | Taki miłośnik popiołu, człowiek o sercu rozwiązłym, nadal schodzi na manowce. Nie zdoła on ocalić swojej duszy i nigdy nie powie, że to, co trzyma w ręku, jest tylko złudzeniem. | 9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Oto ten, co się ugania za popiołem – do tego stopnia zwiodło go omamione serce, że nie ocala swojej duszy i nie powiada: Czyż w mej prawicy nie trzymam kłamstwa? | 10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Kto się zadaje z popiołem, tego zwodzi omamione serce, i nie uratuje swojej duszy; nie zapyta: Czy to, co trzymam w ręce, nie jest zwykłym oszustwem? |
|