1. | WUJEK.1923 | Jeźli wstąpi aż do nieba pycha jego, a głowa jego tykać się będzie obłoków: |
2. | GDAŃSKA.1881 | By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego: |
3. | GDAŃSKA.2017 | Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków; |
4. | CYLKOW | Choćby wzniosła się ku niebu hardość jego, a sięgała głowa jego obłoków. |
5. | KRUSZYŃSKI | By też do nieba wyniosła się pycha jego, a głowa jego sięgała obłoku, |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | choć w pysze chce sięgać po niebo i głową dotykać obłoków. |
7. | BRYTYJKA | Choćby jego pycha sięgała aż do nieba, a jego głowa dotykała obłoków, |
8. | POZNAŃSKA | Choćby w pysze swej wyniósł się aż pod niebiosa, a głową swoją chmur dosięgnął, |
9. | WARSZ.PRASKA | Choćby niebios sięgał swą pychą i głową obłoki przebijał, |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Choćby wzniosła się ku niebiosom jego hardość, a głowa sięgała do obłoków, |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Choćby wyniosłość takiego dosięgała niebios, a jego głowa dotykała obłoków, |
12. | TOR.PRZ.2023 | Choćby jego wyniosłość dosięgała niebios, a jego głowa – dotykała chmury, |