1. | PS.FLORIAŃSKI | (145:3) Wynidzie duch jego i wroci się w ziemię swą, w on dzień zginą wszytki myśli jich. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (145:3) Wynidzie duch jego i wroci sie w ziemię swoję, w on dzień zginą wszystki myśli jich. |
3. | WUJEK.1923 | Wynidzie duch jego, a obróci się w ziemię swoję: w ten dzień zginą wszystkie myśli ich. |
4. | GDAŃSKA.1881 | Wynijdzie duch jego, i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzień zginą wszystkie myśli jego. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tymże dniu zginą wszystkie jego myśli. |
6. | PS.BYCZ.1854 | Wyjdzieli duch-jego, on wróci-się, do-ziemi-swojéj; w-dniu, tym-samym, zginą zamysły-jego. |
7. | GÖTZE.1937 | Wychodzi duch jego i obraca się znów w ziemię; dnia tego giną wszystkie plany jego! |
8. | CYLKOW | Ujdzie duch jego, wróci do prochu swojego; w on dzień znikną zamysły jego. |
9. | KRUSZYŃSKI | Wynijdzie duch jego i wróci do ziemi swej, w dniu onym zginą myśli jego. |
10. | ASZKENAZY | Wyjdzie dusza jego, powróci do swej ziemi, w tymże dniu zginęły bożyszcza jego. |
11. | SZERUDA | Gdy wyjdzie duch jego i wraca do prochu swego, w tymże dniu giną wszystkie jego zamysły. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (145:4) Gdy dech go opuści, wróci do swej ziemi, wówczas przepadną wszelkie jego zamiary. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | Gdy tchnienie go opuści, wraca do swej ziemi, wówczas przepadają jego zamiary. |
14. | BRYTYJKA | Gdy opuszcza go duch, wraca do prochu swego; W tymże dniu giną wszystkie zamysły jego. |
15. | POZNAŃSKA | bo kiedy odda ducha, wróci do swojej ziemi, w tym dniu zginą jego zamiary. |
16. | WARSZ.PRASKA | Bo człowiek oddaje ducha i wraca do ziemi, i przepadają wszystkie Jego plany. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Jego duch ujdzie, a on wróci do swojego prochu; w ów dzień znikną jego zamysły. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Gdy opuszcza ich duch, znowu stają się prochem I w tym dniu wszystkie ich plany giną. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Opuszcza go duch i wraca do swojej ziemi; w tym dniu zginą wszystkie jego myśli. |