| 1. | PS.FLORIAŃSKI | (3) Pokolenie moje otjęto jest i ottoczono jest ode mnie jakoby przebytek pastuchow. (4) Przekrojon jest jako ot tkacza żywot moj, gdym jeszcze tczon, przestrzygł mię; od zarania aż do wieczora dokonasz mię. |
| 2. | PS.PUŁAWSKI | (12) Pokolenie moje odjęto jest ❬...❭ ode mnie jakoby przebytek pastuchow. (13) Przestrzyżon jest jako od tkącego żywot moj, gdym jeszcze tkan, przestrzygł mie; od zarania aż do wieczora dokonasz mie. |
| 3. | WUJEK.1923 | Wiek mój przeminął i zwinion jest odemnie jako namiotek pasterski: przerzniony jest jako od tkacza żywot mój: gdym jeszcze zaczynał, przerznął mię, od zarania aż do wieczora dokonasz mię. |
| 4. | GDAŃSKA.1881 | Pobyt mój pomija, a przenosi się odemnie, jako namiot pasterski; oderznąłem żywot swój, jako tkacz; od krosien oderznie mię; dziś, pierwej niż noc nadejdzie, dokonasz mię. |
| 5. | GDAŃSKA.2017 | Moje życie przeminęło i przenoszone jest ode mnie jak namiot pasterski. Odciąłem swoje życie jak tkacz, on mnie odetnie od krosien. Dziś, zanim noc nadejdzie, zakończysz mnie. |
| 6. | CYLKOW | Byt mój zrywa się i unosi odemnie jako namiot pasterski; zwijam jako tkacz nić życia mojego; z przędziwa odetnie On mnie, - dziś, zanim noc, dokonasz mnie. |
| 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Mieszkanie me rozbiorą i wyniosą daleko ode mnie jak namiot pasterzy. Zwijam jak tkacz moje życie. On mnie odcina od nici. Za dzień lub dwa skończysz ze mną. |
| 8. | BRYTYJKA | Moja chata rozebrana i odjęta mi jak namiot pasterski. Zwinąłeś jak tkacz moje życie, odciąłeś mnie od krosien, poniechałeś mnie tak w dzień, jak w nocy. |
| 9. | POZNAŃSKA | Rozpada się moje mieszkanie, zostaje mi odebrane jak gdyby namiot pasterski. Jak tkacz - zwijam [nić] mego życia, On mnie odcina od przędzy. Od [brzasku] dnia aż do nocy do kresu mnie przybliża. |
| 10. | WARSZ.PRASKA | Namiot mój będzie porwany i rzucony daleko niczym namiot wędrownych pasterzy; jak tkacz [płótno], tak zwijam moje życie, by odciąć w końcu nitkę, która mnie z nim łączy. A Ty unicestwiasz mnie w ciągu dnia i nocy. |
| 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Mój byt się ode mnie zrywa i unosi jak pasterski namiot; jak tkacz zwijam nić mojego życia; On odetnie mnie od przędziwa; dziś, zanim zapadnie noc, to mi dokonasz. |
| 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Mój szałas? Odebrany mi i złożony jak pasterski namiot. Zwijam me życie jak tkacz. Odciąłeś mnie od krosien, z dnia na noc położyłeś mi kres. |