1. | PS.FLORIAŃSKI | (21:16) Zeschła jest jako skorupina moc moja i język moj przylnął jest ku czeluściam mojim a w proch śmierci wwiodł jeś mie. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (21:16) Zeschła jest jako szczerzupina moc moja i język moj przylnął ku czeluściam moim, w proch śmiertny wwiodłeś mię. |
3. | WUJEK.1923 | (22:16) Wyschła jako skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: i obróciłeś mię w proch śmierci. |
4. | GDAŃSKA.1881 | (22:16) Wyschła jako skorupa moc moja, a język mój przysechł do podniebienia mego; nawet w prochu śmierci położyłeś mię. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci. |
6. | PS.BYCZ.1854 | (22:16) Wyschła, jak-skorupa, siła-moja, i-język-mój przylgnął do podniebienia-mego; a-Ty-w-prochu śmierci umieszczasz-mię. |
7. | GÖTZE.1937 | (22:16) Wyschła jak skorupa siła moja, i język mój przysechł do mego podniebienia, i kładziesz mnie w proch śmierci. |
8. | CYLKOW | (22:16) Zaschła jak skorupa siła moja, i język mój przylgnął do podniebienia mego, i w proch śmierci powalasz mnie. |
9. | KRUSZYŃSKI | (22:16) Siła moja wyschła jako skorupa, a język mój przysechł do podniebienia mego, i w proch śmierci obróciłeś mnie. |
10. | ASZKENAZY | (22:16) Jako czerep wyschnięta ma siła a język przywarł do szczęk moich, Ty zasię kładziesz mnie do prochów śmierci, |
11. | SZERUDA | (22:16) Siła moja wyschła jak skorupka, a język mój przylepił się do podniebienia mego; położyłeś mnie w prochu śmierci. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (21:16) Gardło me wyschło jak skorupa, język mój przywarł do podniebienia, w proch śmierci mnie obróciłeś. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | (22:16) Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, kładziesz mnie w prochu śmierci. |
14. | BRYTYJKA | (22:16) Siła moja wyschła jak skorupa, A język mój przylgnął do podniebienia mego I położyłeś mnie w prochu śmierci. |
15. | POZNAŃSKA | (22:16) Gardło wyschło mi jak gliniana skorupa, język przywarł do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci. |
16. | WARSZ.PRASKA | (22:16) Moje gardło wyschło jak skorupa, do podniebienia przywarł mi język, a Ty mnie rzuciłeś w proch śmierci. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (22:16) Jak skorupa zaschła ma siła, mój język przylgnął do mego podniebienia, powaliłeś mnie do prochu śmierci. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (22:16) Opuściły mnie siły, wyschłem jak skorupa, Język przywarł mi do podniebienia - I położyłeś mnie w prochu śmierci. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; złożyłeś mnie w prochu śmierci. |