1. | PS.FLORIAŃSKI | (147:7) Wypuści słowo swe i rozpuści je, podmie duch jego i popłyną wody. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (147:7) Wypuści słowo swoje i rozpuści je, dmuchnie duch jego i popłyną wody. |
3. | WUJEK.1923 | Pośle słowo swoje a roztopi je: wionie wiatr jego, a pocieką wody. |
4. | GDAŃSKA.1881 | Posyła słowo swoje, i roztapia je; powienie wiatrem swym, a rozlewają wody. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Posyła swoje słowo i lody topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają. |
6. | PS.BYCZ.1854 | Ześle-li rozkaz-swój? więc-roztapia-je; zadmucha-Ii wiatrem-swym? więc-spływają wody. |
7. | GÖTZE.1937 | Posyła słowo Swoje, a topnieją; powionie wiatrem Swoim, a sączą się wody. |
8. | CYLKOW | Posyła słowo Swoje i roztapia je, wionie wiatrem Swoim, leją się wody. |
9. | KRUSZYŃSKI | Ześle słowo swe i roztapia je, powieje wiatrem swym - popłyną wody. |
10. | ASZKENAZY | Zeszle słowo Swe a je roztopi, wróci ducha Swego, popłynąż wody. |
11. | SZERUDA | Posyła swoje Słowo i roztapia go, wionie swym wiatrem, ciekną wody. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (147:7) Posyła słowo swoje i każe im tajać; nakazuje dąć swemu wiatrowi, a spływają wody. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | Posyła słowo swoje i każe im tajać; każe wiać swemu wiatrowi, a spływają wody. |
14. | BRYTYJKA | Posyła słowo swoje i sprawia roztopy, Wionie swym wiatrem i ciekną wody. |
15. | POZNAŃSKA | Posyła swe słowo, a lody topnieją, każe wiać swemu wiatrowi, a wody płyną. |
16. | WARSZ.PRASKA | Potem na jego słowo topnieje wszystko, a On sprawia, że wiatr wieje i wody spływają. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Posyła Swoje Słowo i je roztapia; wieje Swym wiatrem i leją się wody. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Posyła również swe Słowo i sprowadza odwilż, Wionie swym wiatrem i płyną wody. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Posyła swoje Słowo i każe im topnieć; powoduje wianie swego wiatru i wody spływają. |