1. | ZOFII.UWSP.IJP | I rzekł❬a❭ jest Saraj ku Abramowi: „Złostnie przeciw mnie czynisz, jacieśm swą dziewkę da- ła w twoje łono, ❬jaż to widząc❭, iże jest była poczęła, [a] w nienawiści mnie ma. Sędzi to Bog miedzy mną a miedzy tobą”. |
2. | WUJEK.1923 | I rzekła Sarai do Abrama. Niesprawiedliwie czynisz przeciw mnie: jam dała sługę do łona twego, która widząc, że poczęła, gardzi mną: niech rozsądzi Pan między mną a tobą. |
3. | GDAŃSKA.1881 | I rzekła Saraj do Abrama: Krzywdy mojej tyś winien; jamci dała służebnicę moję na łono twoje; ale ona, widząc że poczęła, wzgardziła mię w oczach swych; niech rozsądzi Pan między mną i między tobą. |
4. | GDAŃSKA.2017 | I Saraj powiedziała do Abrama: Jesteś winien mojej krzywdy. Dałam moją służącą w twe ramiona. Ona jednak, widząc, że poczęła, patrzyła na mnie ze wzgardą. Niech PAN rozsądzi między mną a tobą. |
5. | NEUFELD.1863 | I rzekła Saraj do Abrama: krzywdy mojéj tyś powodem, jam oddała niewolnicę swoją do łona twojego, a widząc że poczęła i lekceważoną zostałam w oczach jéj; niech Wiekuisty osądzi między mną a między tobą. |
6. | CYLKOW | I rzekła Saraj do Abrama: "Krzywda moja na ciebie! Jam oddała służebnicę moję na łono twoje, a widząc, że poczęła, lekceważona zostałam w oczach jej; niechaj Wiekuisty rozsądzi między mną a tobą." |
7. | KRUSZYŃSKI | I rzekła Saraj do Abrama: "Moja zniewaga spada na ciebie, jam dała sługę moją na łono twe, gdy zobaczyła, że poczęła, wzgardziła mną w oczach moich. Niechaj Bóg rozsądzi pomiędzy mną a tobą". |
8. | MIESES | Saraj rzekła tedy do Abrama: „Krzywda ma na ciebie; ja oddałam służebnicę swoją tobie, skoro zaś ona ujrzała, iż poczęła, stałam się u niej mniej ważną; niechaj Wiekuisty sądzi między mną a tobą.” |
9. | SPITZER.1937 | Tedy rzekła Saraj do Abrama: – Krzywda moja na ciebie (niech spadnie)! Ja oddałam służebnicę moją na łono twe, a widząc, że poczęła, zlekceważona jestem w oczach jej. Niechże rozsądzi Wiekuisty między mną a tobą! |
10. | TYSIĄCL.WYD5 | Wtedy Saraj rzekła do Abrama: Przez ciebie doznaję zniewagi; ja sama dałam ci moją niewolnicę za żonę, ona zaś czując się brzemienną, lekceważy mnie. Niechaj Pan będzie sędzią między mną a tobą! |
11. | BRYTYJKA | Wtedy rzekła Saraj do Abrama: Krzywdy mojej tyś winien! Ja sama dałam niewolnicę moją tobie za żonę, a ona, gdy spostrzegła, że poczęła, zaczęła mną pogardzać! Niech Pan będzie sędzią między mną a tobą. |
12. | POZNAŃSKA | Wtedy Saraj rzekła do Abrama: - Tyś powodem zniewagi, której doznaję! Dałam moją niewolnicę w twe ramiona, lecz gdy tylko spostrzegła, że jest brzemienna, niewiele już znaczę w jej oczach. Niech Jahwe rozsądzi między mną i tobą! |
13. | WARSZ.PRASKA | Wtedy Saraj powiedziała do Abrama: To twoja wina, że doznaję takiej krzywdy. Sama dałam ci moją własną niewolnicę. Tymczasem ona, skoro tylko spostrzegła, że jest brzemienna, zaczęła mnie lekceważyć. Niech więc sam Jahwe rozsądzi teraz naszą sprawę. |
14. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zatem Saraj powiedziała do Abrama: Moja krzywda na ciebie! Ja ci dałam mą służebnicę na twe łono; a widząc, że poczęła, zostałam zlekceważona w jej oczach; niech WIEKUISTY rozsądzi między mną a tobą. |
15. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wtedy Saraj oskarżyła Abrama: Ciebie winię za moją krzywdę. Ja sama dałam ci moją służącą w ramiona. A ona, odkąd zauważyła, że jest w ciąży, ma mnie za nic! Niech PAN będzie sędzią między mną a tobą! |