1. | WUJEK.1923 | A patrząc Arewna obaczył, że król i słudzy jego idą do niego: |
2. | GDAŃSKA.1881 | Tedy spojrzawszy Arawna, ujrzał króla, i sługi jego, przychodzące do siebie: i wyszedł Arawna, a pokłonił się królowi twarzą swą ku ziemi. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Kiedy Arawna spojrzał, zobaczył króla i jego sługi zbliżających się do niego. I Arawna wyszedł, i pokłonił się królowi twarzą do ziemi. |
4. | CYLKOW | Gdy tedy wyglądając Arawna, ujrzał króla i sługi jego, zbliżających się ku niemu, wyszedł Arawna i pokłonił się królowi obliczem ku ziemi. |
5. | KRUSZYŃSKI | Arawna, wyglądając, ujrzał króla oraz sług jego przychodzących do niego; wyszedł Arawna i pokłonił się królowi twarzą swoją do ziemi. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Arauna spojrzał i zobaczył króla i jego sługi, jak się zbliżali ku niemu. Arauna wyszedł naprzeciw i złożył przed królem pokłon twarzą do ziemi. |
7. | BRYTYJKA | Gdy Arawna wyjrzał i zobaczył króla wraz z jego sługami, zbliżających się do niego, wyszedł i oddając królowi pokłon aż do ziemi, |
8. | POZNAŃSKA | Kiedy Ornan podniósł oczy i zobaczył, że król i jego słudzy idą ku niemu, wyszedł i pokłonił się królowi twarzą do ziemi. |
9. | WARSZ.PRASKA | Arauna wyszedłszy zobaczył króla, który ze swoimi sługami zmierzał w jego stronę. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | A kiedy wyglądając, Arawna zobaczył króla i jego sługi, którzy do niego się zbliżali – Arawna wyszedł oraz obliczem ku ziemi pokłonił się królowi. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Gdy Arawna wyjrzał i zobaczył, że zdąża do niego król ze swoją świtą, wyszedł, pokłonił się królowi do ziemi |