Pokaż oryg. numery wersetów1. | WUJEK.1923 | (26:6) Bo zniży mieszkające na wysokości: miasto wywyższone poniży, poniży je aż na ziemię, ściągnie je aż do prochu. | 2. | GDAŃSKA.1881 | Ale poniża mieszkającego na wysokości; miasto wyniosłe poniża, poniża je aż do ziemi, i strąca je aż do prochu; | 3. | GDAŃSKA.2017 | On bowiem poniża tych, którzy mieszkają wysoko; burzy miasto wyniosłe, burzy je aż do ziemi, i strąca aż do prochu. | 4. | CYLKOW | Bo upokorzył mieszkańców wysokości, stolicę wyniosłą; poniżył ją, poniżył ku ziemi, pochylił do prochu. | 5. | TYSIĄCL.WYD5 | Bo On poniżył przebywających na szczytach, upokorzył miasto niedostępne, upokorzył je aż do ziemi, sprawił, że w proch runęło; | 6. | BRYTYJKA | On bowiem powala tych, którzy mieszkają wysoko, w mieście wyniosłym; poniża je aż do ziemi, rzuca je w proch, | 7. | POZNAŃSKA | Tych bowiem poniżył, co byli wysoko; powalił wyniosłą stolicę, aż do ziemi ją zniżył, strącił ją w proch. | 8. | WARSZ.PRASKA | To On poniżył tych, co przebywali na szczytach, zamknięci w twierdzy o urwistych zboczach; wywrócił wszystko, rozrzucił po ziemi i w drobny pył pozamieniał. | 9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Ponieważ Wysoko Postawiony upokorzył mieszkańców wysokości; poniżył ją, poniżył ku ziemi, pochylił do prochu. | 10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Tak, zrzuca siedzących wysoko, gród niedostępny poniża, poniża aż do ziemi - rzuca go w proch! |
|