1. | BUDNY.1574 | (1:59) A (on) uprosiwszy tabliczki, napisał rzekąc: Johan jest imię jego. I dziwowali się wszytcy. |
2. | WUJEK.1923 | A zadawszy tabliczki, napisał mówiąc: Jan jest imię jego. I dziwowali się wszyscy. |
3. | RAKOW.NT | A on uprosiwszy tabliczki, napisał, mówiąc: Jan jest imię jego. I dziwowali się wszyscy. |
4. | GDAŃSKA.1881 | A on kazawszy sobie podać tabliczkę, napisał mówiąc: Jan jest imię jego. I dziwowali się wszyscy. |
5. | GDAŃSKA.2017 | A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy. |
6. | SZCZEPAŃSKI | A on, zażądawszy tabliczki, napisał słowa: Jan ma być imię Jego! I dziwili się wszyscy. |
7. | MARIAWICI | A on zażądawszy tabliczki, napisał mówiąc: Jan jest imię jego. I zdziwili się wszyscy. |
8. | BIESZK.ŁUK.1931 | Ten zaś, zażądawszy tabliczki, napisał te słowa: „Jan jest imię jego”. I zadziwili się wszyscy. |
9. | GRZYM1936 | A on zażądał tabliczki i napisał: Jan jest imię jego. I wszyscy się temu dziwili. |
10. | DĄBR.WUL.1973 | On tedy zażądał tabliczki i napisał słowo: Jan jest imię jego. I zdumieli się wszyscy. |
11. | DĄBR.GR.1961 | On tedy zażądał tabliczki i napisał słowa: Jan jest jego imię. I zdumieli się wszyscy. |
12. | TYSIĄCL.WYD5 | On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I zdumieli się wszyscy. |
13. | BRYTYJKA | A on poprosił o tabliczkę i napisał: Jan jest imię jego. I wszyscy się zdziwili. |
14. | POZNAŃSKA | On zaś poprosił o tabliczkę i napisał: - Jan jest jego imię. Zdziwili się wszyscy. |
15. | WARSZ.PRASKA | A on, poprosiwszy o tabliczkę, napisał: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy. |
16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zatem poprosił tabliczkę oraz napisał nazywając: Jego imię jest Jan. Więc wszyscy się zdziwili. |
17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | On poprosił o tabliczkę i ku zdumieniu wszystkich napisał: Na imię mu Jan. |
18. | TOR.PRZ.2023 | A on poprosił o tabliczkę i napisał tak: Jan jest jego imię. I dziwili się wszyscy. |