1. | BUDNY.1574 | I był wyganiający czarta, a ten był niemy. Stało się lepak gdy czart wyszedł, przemówił niemy. I dziwowały się tłumy. |
2. | WUJEK.1923 | I wyrzucał czarta, a on był niemy; a gdy wyrzucił czarta, przemówił niemy: i dziwowały się rzesze. |
3. | RAKOW.NT | I był wyrzucający czarta, a on był niemy; i sstało się gdy czart wyszedł, przemówił niemy; i dziwowały się ony tłumy. |
4. | GDAŃSKA.1881 | Tedy wyganiał dyjabła, który był niemy. I stało się, gdy wyszedł on dyjabeł, przemówił niemy; i dziwował się lud. |
5. | GDAŃSKA.2017 | I wypędzał demona, który był niemy. A gdy demon wyszedł, niemy przemówił, a ludzie się dziwili. |
6. | SZCZEPAŃSKI | I wypędzał czarta, {a on był} niemy. A gdy szatan ustąpił, niemy przemówił; rzesze zaś zdumiewały się. |
7. | MARIAWICI | A wyrzucał dyabelstwo, które było nieme. A gdy wyrzucił dyabelstwo, przemówił niemy, i dziwowały się rzesze. |
8. | BIESZK.ŁUK.1931 | Innym razem Jezus wypędzał czarta, a ten był niemy. A gdy go wyrzucił, niemy przemówił. I dziwowały się rzesze. |
9. | GRZYM1936 | Potem wyrzucił złego ducha, który był niemy. A po wypędzeniu, złego ducha, niemy przemówił i zdumiał się lud. |
10. | DĄBR.WUL.1973 | I wyrzucał czarta, a ten był niemy. A gdy wyrzucił czarta, przemówił niemy i zdumiały się rzesze. |
11. | DĄBR.GR.1961 | I wyrzucał czarta, a ten był niemy. I stało się, gdy wyszedł czart, że przemówił ów niemy; i zdumiały się rzesze. |
12. | TYSIĄCL.WYD5 | Raz wyrzucał złego ducha [z człowieka], który był niemy. A gdy zły duch wyszedł, niemy zaczął mówić i tłumy były zdumione. |
13. | BRYTYJKA | I wypędzał demona, który był niemy. A gdy demon wyszedł, niemy przemówił. I tłum zdumiał się. |
14. | POZNAŃSKA | (Jezus) wyrzucał czarta (z człowieka), który był niemy. Kiedy czart wyszedł, niemy przemówił. I zdumiały się tłumy. |
15. | WARSZ.PRASKA | Wyrzucał kiedyś złego ducha [z człowieka], który był niemy. A gdy wyrzucił złego ducha, niemy przemówił. Wprawiło to tłumy w podziw. |
16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś gdy wyrzucał demona, a był on niemy, wydarzyło się, że kiedy demon wyszedł niemy przemówił; więc tłumy się zdumiały. |
17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Pewnego razu wypędzał demona, który był niemy. Gdy tylko demon wyszedł, niemy człowiek przemówił. Tłumy były tym zdumione. |
18. | TOR.PRZ. | I wypędzał demona z człowieka, a ten był niemy; stało się, gdy wyszedł ów demon, że niemy przemówił; a tłumy zdziwiły się. |