Pokaż oryg. numery wersetów1. | ZOFII.UWSP.IJP | A gdyż usłyszysz słowa przysięgi tej to, wzbłogosławi sobie w sercu swem rzekąc: „Będzie mnie mir, a będę chodzić w złości sierca swego” a przymie opiła pragnącego | 2. | WUJEK.1923 | A gdyby usłyszał słowa téj przysięgi, błogosławiłby sobie w sercu swojem, mówiąc: Pokój mi będzie, i będę chodził w nieprawości serca mego, a niech strawi pijana pragnącą. | 3. | GDAŃSKA.1881 | Bo kto by słuchał słów przeklęstwa tego, a błogosławiłby sobie w sercu swem, mówiąc: Pokój mi będzie, chociaż według zdania serca mego chodzić będę, przydawając pijaną do upragnionej. | 4. | GDAŃSKA.2017 | Który gdy usłyszy słowa tego przekleństwa, pobłogosławi sobie w sercu, mówiąc: Będę miał pokój, chociaż będę postępował według zdania mego serca, dodając pijaństwo do pragnienia. | 5. | CYLKOW | (29:18) Który słysząc słowa zaklęcia tego, chełpiłby się w sercu swojém mówiąc: spokojny będę, gdy w żądzach serca mego będę postępował, - aby zgładzić napojone wraz z spragnioném... | 6. | KRUSZYŃSKI | (29:18) Każdy, słyszący te słowa, niechaj się nie przechwala w swem sercu, mówiąc: "Będę miał pokój, będę mógł przeto postępować w zatwardziałości mego serca", aby opilstwo pociągnęło spragnionego. | 7. | MIESES | (29:18) i[ż,] gdy usłyszy zaklęcia tego słowa, będzie w sercu swojem błogosławić sobie, mówiąc: „Będę mieć pomyślność, gdy [pomimo, iż] postępować będę wedle pożądania serca mego,” ażeby zaspokojeniem pomnażać pragnienie, | 8. | TYSIĄCL.WYD5 | A gdyby ktoś, słysząc te słowa, chełpił się w sercu i mówił: Będę miał pokój, choćbym trwał w uporze mego serca w ten sposób sprowadzając zgubę tak na ziemię nawodnioną, jak i suchą - | 9. | BRYTYJKA | (29:18) Który by, słysząc słowa tego zaprzysiężonego przymierza, pochlebiał sobie w swoim sercu, mówiąc: Dobrze mi będzie, choćbym nawet trwał w zatwardziałości swego serca. To doprowadziłoby do tego, że zostałoby zniszczone to, co nawodnione, wraz z tym, co wyschnięte. | 10. | POZNAŃSKA | Gdyby ktoś, usłyszawszy słowa tego zaklęcia, spodziewał się jednak powodzenia, mówiąc sobie w duchu: "Poszczęści mi się, nawet jeżeli będę postępował w zatwardziałości serca, porywając [za sobą] tak opitego jak i spragnionego" | 11. | WARSZ.PRASKA | (29:18) Niech nikt, kto będzie słuchał słów tej przysięgi, nie będzie w swoim sercu zadufany, mówiąc: Będę się cieszył pokojem, nawet jeśli będę trwał w zatwardziałości, bo w ten sposób stanie się powodem nieszczęścia zarówno dla tego, który się już napił, jak i dla tego, który odczuwa pragnienie. | 12. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (29:18) który słysząc słowa tego zaklęcia, chełpi się w swoim sercu, mówiąc: Będę spokojny, gdy będę postępował w pragnieniach mego serca – by zgładzić to, co napojone wraz ze spragnionym. | 13. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (29:18) kogoś, kto słysząc słowa tej przysięgi, łudziłby się w swoim sercu, mówiąc: Dopisze mi szczęście, choćbym trwał w uporze, będę czerpał korzyści, czy jest lepiej, czy gorzej. |
|