1. | ZOFII.UWSP.IJP | I mowił Emor k nim: „Sychem synu memu ślubiła się dziewka wasza, dajcie jemu ją żonę |
2. | WUJEK.1923 | Mówił tedy Hemor do nich: Dusza Sychem, syna mego spoiła się z córką waszą: dajcie mu ją za żonę. |
3. | GDAŃSKA.1881 | I rzekł Hemor do nich mówiąc: Sychem, syn mój, przyłożył serce swe ku córce waszej; dajcież mu ją proszę za żonę. |
4. | GDAŃSKA.2017 | I Chamor powiedział do nich: Mój syn Sychem przylgnął duszą do waszej córki. Dajcie mu ją, proszę, za żonę. |
5. | NEUFELD.1863 | I mówił Chamor z nimi w te słowa: Szechema syna mojego dusza pożądała córki waszéj, dajcie ją, proszę, mu za żonę. |
6. | CYLKOW | I mówił Chamor z nimi w te słowa: "Szechem, syn mój, - zapragnęła dusza jego córki waszej; dajcież mu ją za żonę. |
7. | KRUSZYŃSKI | I przemówił do nich Hamor, rzekąc: "Dusza Sychema, syna mojego, przywiązała się do waszej córki, dajcie ją - proszę - mu za żonę. |
8. | MIESES | Chămōr rozmawiał z nim, mówiąc: „Dusza syna mego Szěchema zapragnęła córki waszej; dajcież jemu ją za żonę. |
9. | SPITZER.1937 | I rozmawiał Chamor z nimi, rzekłszy: – Szchem, syn mój, przywiązała się dusza jego do córki waszej, dajcie, proszę, ją mu za żonę. |
10. | TYSIĄCL.WYD5 | Chamor zaś tak do nich mówił: Sychem, syn mój, całym sercem przylgnął do waszej dziewczyny. Dajcie mu ją więc za żonę. |
11. | BRYTYJKA | Chamor zaś tak odezwał się do nich: Sychem, syn mój, całą duszą przylgnął do córki waszej. Dajcie mu ją za żonę, proszę, |
12. | POZNAŃSKA | Ale Chamor prosił ich: - Mój syn Sychem całym sercem przylgnął do waszej córki. Dajcież mu ją więc za żonę. |
13. | WARSZ.PRASKA | Ale Chamor tak się tłumaczył: Mój syn Sychem całym sercem pokochał twoją córkę. Zechciej więc dać mu ją za żonę. |
14. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś Chamor mówił z nimi w te słowa: Moim synem jest Szechem. Jego dusza zapragnęła waszej córki; dajcie mu ją za żonę. |
15. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Chamor zaś rozmawiał z nimi tak: Sychem, mój syn, zakochał się w waszej córce bez reszty. Dajcie mu ją, proszę, za żonę. |