| 1. | WUJEK.1923 | Usłyszeli narodowie sromotę twoję, a krzyk twój napełnił ziemię; bo mocny natarł na mocnego, i obaj społem upadli. |
| 2. | GDAŃSKA.1881 | Narody usłyszą o sromocie twojej, a narzekanie twoje napełniło ziemię; bo mocarz na mocarza natarł, tak, że społem oba upadają. |
| 3. | GDAŃSKA.2017 | Narody słyszały o twojej hańbie i twój lament napełnił ziemię, gdyż mocarz potknął się o mocarza i obaj razem upadli. |
| 4. | CYLKOW | Słyszały narody o sromocie twojej, a biadaniem twojém napełniła się ziemia; bo rycerz przez rycerza się zachwiał, społem legli obydwaj. |
| 5. | KRUSZYŃSKI | Poznały narody twój srom, biadaniem twojem napełniona jest ziemia. Bo rycerz przez rycerza się zachwiał, obydwaj upadli pospołem. |
| 6. | TYSIĄCL.WYD1 | Słuch głosi narodom twą hańbę, a krzyk twój ziemię napełnia, bo wojownik się zwalił na wojownika, upadli obaj pospołu. |
| 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Usłyszały narody o twej hańbie, ziemia się napełniła twoim bolesnym wołaniem. Jeden wojownik potknął się o drugiego, obaj razem upadli. |
| 8. | BRYTYJKA | Narody słyszały o twojej hańbie, a ziemia jest pełna twojego krzyku, gdyż bohater potknął się o bohatera, obaj razem upadli. |
| 9. | POZNAŃSKA | Słyszały narody o twym pohańbieniu, twój lament ziemię napełnia! Bo żołnierz słania się na żołnierza, obydwaj razem padają! |
| 10. | WARSZ.PRASKA | Dowiedziały się już narody o twym pohańbieniu, płacz, którym się zanosisz, wypełnia całą ziemię. Bo [wojownicy] jedni na drugich padają i wszyscy leżą na ziemi. |
| 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Narody słyszały o twej hańbie, a twym biadaniem napełniła się ziemia; bo rycerz został zachwiany przez rycerza i obydwaj razem polegli! |
| 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | O twej hańbie wiedzą już narody, twój krzyk wypełnił już ziemię, potknął się bohater o bohatera i obaj razem upadli! |