Pokaż oryg. numery wersetów| 1. | WUJEK.1923 | Wiem, Panie! że droga człowiecza nie jest jego, ani jest rzecz męża, aby chodził a prostował kroki swoje. | | 2. | GDAŃSKA.1881 | Wiem, Panie! że nie jest w mocy człowieka droga jego, ani jest w mocy męża tego, który chodzi, aby sprawował postępki swe. | | 3. | GDAŃSKA.2017 | Wiem, PANIE, że droga człowieka nie zależy od niego ani nie leży w mocy człowieka kierować swoimi krokami, gdy chodzi. | | 4. | CYLKOW | Wiem, o Wiekuisty, że nie w mocy człowieka droga jego, nie dano mężowi nikłemu, aby kierował krokiem swoim. | | 5. | KRUSZYŃSKI | Uznałam, o Boże, że to nie od człowieka ta droga, że to nie człowiek, co idzie i kieruje swe kroki! | | 6. | TYSIĄCL.WYD1 | Wiem, Jahwe: że los człowieka nie leży w jego władzy, nie dane jest mężowi kierować swym krokiem w wędrówce. | | 7. | TYSIĄCL.WYD5 | Wiem, Panie, że nie człowiek wyznacza swą drogę, i nie w jego jest mocy kierować swoimi krokami, gdy idzie. | | 8. | BRYTYJKA | Wiem, Panie, że droga człowieka nie od niego zależy i że nikt, gdy idzie sam, nie kieruje swoim krokiem. | | 9. | POZNAŃSKA | Wiem, Jahwe, że nie człowiek sobie drogę [wytycza] ani też mąż idący ustala swe kroki. | | 10. | WARSZ.PRASKA | Ty wiesz, o Panie, że drogi człowieka nie są w rękach jego i nie może kierować swoimi krokami. | | 11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Wiem, o WIEKUISTY, że nie w mocy człowieka jest jego droga; nie dano wątłemu mężowi, by kierował swoim krokiem. | | 12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wiem, PANIE, że droga człowieka nie od niego zależy i że nikt, kiedy idzie, nie kieruje swym własnym krokiem. |
|