1. | WUJEK.1923 | Rzekła tedy niewiasta: Niechaj mówi służebnica twoja do króla, pana mego, słowo. I rzekł: Mów. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Zatem rzekła niewiasta: Niech przemówi proszę służebnica twoja do króla, pana mego, słowo. A on rzekł: Mów. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Kobieta powiedziała: Pozwól, proszę, że twoja służąca przemówi jeszcze jedno słowo do mego pana, króla. Odpowiedział: Mów. |
4. | CYLKOW | Rzekła tedy kobieta: Gdyby też mogła służebnica twoja do pana mego i króla słowo przemówić! I odpowiedział: Mów! |
5. | KRUSZYŃSKI | Owa kobieta rzekła: "Pozwól - błagam - niechaj służebnica twoja przemówi jeszcze do pana mego, króla, słowo!" Odrzekł: "Mów!" |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Rzekła kobieta: Czy mogłaby twoja służebnica rzec jedno słowo do pana mojego, króla? Odpowiedział: Mów! |
7. | BRYTYJKA | Kobieta rzekła: Niech będzie wolno twojej służebnicy przemówić jeszcze jedno słówko do mego pana, króla. A on odpowiedział: Mów! |
8. | POZNAŃSKA | A kobieta mówiła dalej: - Czy wolno twej służebnicy powiedzieć jeszcze jedno słowo memu panu i królowi? Odpowiedział: - Mów! |
9. | WARSZ.PRASKA | Kobieta jednak mówiła dalej: Panie mój i królu, twoja służebnica chciałaby ci jeszcze coś powiedzieć. A on na to: Mów, proszę. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Wtedy kobieta powiedziała: Gdyby twoja służebnica mogła przemówić słowo do mojego pana i króla! Więc odpowiedział: Mów! |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wówczas kobieta powiedziała: Pozwól, proszę, że twoja służąca wypowie jeszcze słowo do mojego pana, króla. Przemów! - zgodził się. |