Pokaż oryg. numery wersetów1. | BUDNY.1574 | Aby przez dwie sprawie nie odmienne, wktórych nie możno skłamać Bogu, mielibychmy krzepką pociechę, którzyśmy uciekli się wprzód założonej nadzieje. | 2. | WUJEK.1923 | Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne, w których być nie może, żeby Bóg kłamał, najmocniejszą pociechę mieli, którzyśmy się ku odzierżeniu wystawionej nadzieje uciekli. | 3. | RAKOW.NT | Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne, w których niemożna jest żeby kłamał Bóg, mocne pocieszenie mieli, którzyśmy się uciekali do tego, abyśmy otrzymali założoną nadzieję. | 4. | GDAŃSKA.1881 | Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei, | 5. | GDAŃSKA.2017 | Abyśmy przez dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli silną pociechę, my, którzy uciekliśmy, by pochwycić się zaoferowanej nam nadziei; | 6. | JACZEWSKI | Tym sposobem dwie rzeczy, które w odniesieniu do Boga nie ulegają zmianie - bo Bóg mylić się nie może - są nam rękojmią doczekania się tej pociechy, do której dążymy. | 7. | SYMON | abyśmy w tych dwóch rzeczach niezawodnych, w których niepodobna jest, by nas Bóg omylił, najmocniejszą mieli pociechę: | 8. | MARIAWICI | abyśmy przez te dwie nieodmienne rzeczy, w których niepodobna było, aby miał Bóg zawieść, mieli najmocniejszą pociechę; | 9. | DĄBR.WUL.1973 | abyśmy w dwóch rzeczach nieodmiennych, w których Bóg skłamać nie może, doznali najbardziej krzepiącej pociechy. | 10. | DĄBR.GR.1961 | abyśmy w dwóch rzeczach nieodmiennych, w których Bóg skłamać nie może, doznali krzepiącej pociechy. | 11. | TYSIĄCL.WYD5 | abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzyśmy się uciekli do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. | 12. | BRYTYJKA | Abyśmy przez dwa niewzruszone wydarzenia, co do których niemożliwą jest rzeczą, by Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę do pochwycenia leżącej przed nami nadziei. | 13. | POZNAŃSKA | abyśmy dzięki tym dwom niezmiennym wydarzeniom, w których Bóg nie może kłamać, uciekając się do Niego mieli niezachwianą pewność, że umocnimy się w danej nam nadziei. | 14. | WARSZ.PRASKA | Otóż te dwa akty Boże [obietnica i przysięga], nieodwołalne i wykluczające jakąkolwiek możliwość rozminięcia się Boga z prawdą, powinny być dla nas źródłem prawdziwego pokrzepienia, o ile tylko trwać będziemy niezachwianie przy zaofiarowanej nam przez Boga nadziei. | 15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Abyśmy z dwóch niezmiennych spraw, w których jest niemożliwe by Bóg skłamał, mieli potężną zachętę; gdyż szukając schronienia, uchwyciliśmy się tej nadziei, która jest przedłożona. | 16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Uczynił tak, abyśmy dzięki dwom niezmiennym posunięciom, co do których niemożliwe jest, aby Bóg zawiódł, my, którzy ocaleliśmy, mieli mocną zachętę do uchwycenia leżącej przed nami nadziei. | 17. | TOR.PRZ.2023 | Abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których jest niemożliwe, aby Bóg kłamał, mieli mocną zachętę, my, którzy ocaleliśmy, by chwycić się leżącej przed nami nadziei, |
|