Pokaż oryg. numery wersetów| 1. | BUDNY.1574 | Wyszedszy lepak niewolnik on nalazł jednego z towarzyszów swych, który mu był dłużen sto denarzów, a pojmawszy ji dawił mówiąc: Oddaj mi coś dłużen. | | 2. | WUJEK.1923 | Lecz sługa on wyszedłszy, nalazł jednego z towarzyszów swoich, który mu był winien sto groszy; i ująwszy, dusił go, mówiąc: Oddaj, coś winien. | | 3. | RAKOW.NT | A wyszedszy sługa on, nalazł jednego z spólnych sług swoich, który mu był winien sto groszy; i popadszy go, dusił mówiąc: Oddaj mi, coś winien. | | 4. | GDAŃSKA.1881 | A wyszedłszy on sługa, znalazł jednego z spółsług swoich, który mu był winien sto groszy; a porwawszy go, dusił go, mówiąc: Oddaj mi, coś winien. | | 5. | GDAŃSKA.2017 | Lecz gdy ten sługa wyszedł, spotkał jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto groszy. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien! | | 6. | SOŁOWEYCZYK.MAT | Lecz sługa on wyszedłszy, nalazł jednego z tych, co z nim służyli, który mu był winien sto groszy: i pojmawszy go, dusił go mówiąc: Oddaj coś winien. | | 7. | SZCZEPAŃSKI | Aliści sługa ów wychodząc, spotkał jednego ze współtowarzyszów swoich, który mu był winien sto denarów, i chwyciwszy go dusił, mówiąc: Oddaj coś winien! | | 8. | MARIAWICI | Lecz sługa on wyszedłszy, znalazł jednego z towarzyszów swoich, który mu był winien sto denarów, i ująwszy dusił go, mówiąc: Oddaj coś winien. | | 9. | GRZYM1936 | Ale wychodząc od króla sługa ów, spotkał innego sługę, który mu był winien sto groszy; i chwyciwszy go za gardło, dusił go, mówiąc: Oddaj, coś winien. | | 10. | DĄBR.WUL.1973 | Lecz sługa ów wyszedłszy spotkał jednego z towarzyszów swoich, który był mu winien sto denarów. I ująwszy go dusił mówiąc: Oddaj, coś winien. | | 11. | DĄBR.GR.1961 | A sługa ów wyszedłszy, spotkał jednego z towarzyszów swoich, który był mu winien sto denarów. I ująwszy go dusił mówiąc: Oddaj coś winien. | | 12. | TYSIĄCL.WYD5 | Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: Oddaj, coś winien! | | 13. | BRYTYJKA | A gdy ów sługa wyszedł, spotkał jednego ze swych współsług, który był mu winien sto denarów; i pochwyciwszy, dusił go, mówiąc: Oddaj, coś winien. | | 14. | POZNAŃSKA | A kiedy ów sługa wyszedł, spotkał jednego ze swoich towarzyszy, który był mu winien sto denarów. I pochwycił go, i zaczął dusić wołając: Oddaj, coś winien! - | | 15. | WARSZ.PRASKA | A wychodząc sługa ów spotkał jednego ze swych towarzyszy, który był mu winien sto denarów; chwycił go i począł go dusić mówiąc: Oddaj wszystko, coś winien. | | 16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zaś ten sługa wyszedł oraz znalazł jednego ze swoich współsług, który był mu winien sto denarów, i uchwyciwszy go, dusił, mówiąc: Oddaj mi, coś winien. | | 17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Ułaskawiony dłużnik wyszedł i wtedy spotkał kolegę - sługę, podobnie jak on sam - który był mu winien sto denarów. Doskoczył do niego, chwycił go za gardło i syknął: Oddaj, coś winien. | | 18. | TOR.PRZ.2023 | A gdy wyszedł ów sługa i znalazł jednego ze współsług, który był mu winien sto denarów, chwycił mocno i dusił go, mówiąc: Oddaj mi, co jesteś winny. |
|