1. | BUDNY.1574 | Lecz się im przydało (wedle) prawdziwej przypowieści: Pies wrócił się na blwociny swoje, a świnia umyta do kałuże błota. |
2. | WUJEK.1923 | Albowiem się im przydało ono prawdziwéj przypowieści: Pies się wrócił do zwrócenia swego, i świnia umyta do kałuże błota. |
3. | RAKOW.NT | Ale się przydało im wedle prawdziwej przypowieści: Pies wrócił się do własnego zmieciska, i świnia opłókana do walania się w błocie. |
4. | GDAŃSKA.1881 | Aleć się im przydało według onej prawdziwej przypowieści: Pies wrócił się do zwracania swego, a świnia umyta do walania się w błocie. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Ale przydarzyło się im zgodnie z prawdziwym przysłowiem: Pies wrócił do swoich wymiocin, a świnia umyta do tarzania się w błocie. |
6. | JACZEWSKI | Do takiego da się zastosować przysłowie: Wrócił się pies do wymiotu swego; i to drugie: Świnia, po umyciu się, położyła się w błocie. |
7. | MARIAWICI | Sprawdza się bowiem na nich to przysłowie: Pies się wrócił do tego, co był zrzucił, i świnia umyta wala się znowu w swem błocie. |
8. | DĄBR.WUL.1973 | Stało się bowiem z nimi to, o czym mówi prawdziwa przypowieść: wrócił pies do wymiotu swego, a świnia umyta do kałuży błota. |
9. | DĄBR.GR.1961 | Stało się bowiem z nimi to, o czym mówi prawdziwa przypowieść: Wrócił pies do swego wymiotu, a umyta świnia znów tarza się w błocie. |
10. | TYSIĄCL.WYD5 | Spełniło się na nich to, o czym słusznie mówi przysłowie: Pies powrócił do tego, co sam zwymiotował, a świnia umyta - do tarzania się w błocie. |
11. | BRYTYJKA | Sprawdza się na nich treść owego przysłowia: Wraca pies do wymiocin swoich, oraz: Umyta świnia znów się tarza w błocie. |
12. | POZNAŃSKA | Sprawdza się na nich przysłowie: "Wrócił pies do swoich wymiocin" i wymyta świnia - do tarzania się w błocie. |
13. | WARSZ.PRASKA | Swoim postępowaniem potwierdzają słuszność przysłowia, które mówi: Wrócił pies do tego, co sam zwymiotował, a świnia obmyta – do swojego błota. |
14. | KALETA | Przydało_się im [według] prawdziwej przypowieści: Pies wrócił_się do swego zwracania, a świnia umyta do walania_się [w] błocie. |
15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | To im się zdarzyło z prawdziwego przysłowia: Pies zawrócił do swych wymiocin, zatem świnia, co się obmyła, wraca do miejsca tarzania się w błocie. |
16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | W ten sposób spełnia się na nich to trafne przysłowie: Pies powróci do tego, co zwrócił. Albo: Świnię po kąpieli znów w błocie widzieli. |
17. | TOR.PRZ.2023 | A zdarzyło się im to zgodnie z treścią prawdziwego przysłowia: Wraca pies do swoich wymiocin, a świnia, która umyła się do tarzania się w błocie. |