Pokaż oryg. numery wersetów| 1. | BUDNY.1574 | I wstawszy przyszedł ku ojcu swemu. Jeszcze ten daleko był, ujrzał ji ociec jego, i użalił się; a przybieżawszy padł na szyję jego i pocałował go. | | 2. | WUJEK.1923 | A wstawszy, szedł do ojca swego. A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go ojciec jego i miłosierdziem wzruszony jest, a przybieżawszy, upadł na szyję jego i pocałował go. | | 3. | RAKOW.NT | I wstawszy szedł do Ojca swego; a gdy jeszcze on daleko był, ujźrzał go Ociec jego, i rozlitował się; i przybieżawszy przypadł do szyje jego i pocałował go. | | 4. | GDAŃSKA.1881 | Tedy wstawszy, szedł do ojca swego. A gdy on jeszcze był opodal, ujrzał go ojciec jego, i użaliwszy się go, przybieżał, a padłszy na szyję jego, pocałował go. | | 5. | GDAŃSKA.2017 | Wtedy wstał i poszedł do swego ojca. A gdy był jeszcze daleko, zobaczył go jego ojciec i użalił się nad nim, a podbiegłszy, rzucił mu się na szyję i ucałował go. | | 6. | SZCZEPAŃSKI | Jakoż wstał i poszedł do ojca swego. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go ojciec jego, i zdjęła go litość; przybiegł więc, rzucił mu się na szyję jego i zaczął go całować. | | 7. | MARIAWICI | I wstawszy, szedł do ojca swego. A gdy on jeszcze był daleko, ujrzał go ojciec jego, i wzruszony miłosierdziem, przybieżawszy upadł na szyję jego i pocałował go. | | 8. | BIESZK.ŁUK.1931 | Jakoż wstał i powrócił do ojca swego. Ojciec, ujrzawszy go już zdaleka, zdjęty litością, wybiegł mu naprzeciw, rzucił mu się na szyję i okrył go pocałunkami. | | 9. | GRZYM1936 | Wstał i poszedł do ojca. Był jeszcze daleko, a ojciec już go zauważył i wzruszył się; pobiegł i rzucił mu się na szyję, całując go. | | 10. | DĄBR.WUL.1973 | I powstawszy poszedł do ojca swego. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go ojciec jego i użalił się. I przybiegł, i rzucił się mu na szyję, a ucałował go. | | 11. | DĄBR.GR.1961 | I powstawszy poszedł do ojca swego. A kiedy był jeszcze daleko, ujrzał go ojciec i użalił się. I przybiegł, rzucił mu się na szyję, i ucałował go. | | 12. | TYSIĄCL.WYD5 | Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. | | 13. | BRYTYJKA | Wstał i poszedł do ojca swego. A gdy jeszcze był daleko, ujrzał go jego ojciec, użalił się i pobiegłszy rzucił mu się na szyję, i pocałował go. | | 14. | POZNAŃSKA | I zaraz poszedł do swego ojca. Kiedy był jeszcze daleko, ojciec go zobaczył i wzruszył się bardzo. Pobiegł do niego i rzucił się mu na szyję, i ucałował. | | 15. | WARSZ.PRASKA | I powstawszy ruszył do swego ojca. A gdy był jeszcze daleko, zobaczył go ojciec, ulitował się nad nim, przybiegł do niego, wziął go w swe objęcia i ucałował go. | | 16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Więc wstał i poszedł do swojego ojca. A gdy on był jeszcze daleko oddalony, ujrzał go jego ojciec, ulitował się, podbiegł, padł na jego szyję oraz go ucałował. | | 17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Wstał więc i ruszył w drogę. Gdy był jeszcze daleko, ojciec zobaczył go i zdjęty litością wybiegł naprzeciw, rzucił mu się na szyję i ucałował go. | | 18. | TOR.PRZ. | Wstał więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec, zlitował się, wybiegł, rzucił się mu na szyję i pocałował go. |
|