Pokaż oryg. numery wersetów1. | BUDNY.1574 | (3:16) Lecz my wszytcy odkrytą twarzą sławę Pańską jako we zwierciedle widząc, wtenże obraz prze obrażamy się od sławy do sławy, jako od pańskiego ducha. | 2. | WUJEK.1923 | A my wszyscy odkrytem obliczem na chwałę Pańską w zwierciedle patrząc, w tóż wyobrażenie przemienieni bywamy z jasności w jasność, jako od Ducha Pańskiego. | 3. | RAKOW.NT | A my wszyscy odkrytym obliczem chwałę Pańską jako w źwierciadle upatrując, w toż wyobrażenie przekształtowani bywamy z chwały w chwałę, jako od ducha Pańskiego. | 4. | GDAŃSKA.1881 | Lecz my wszyscy, którzy odkrytem obliczem na chwałę Pańską, jako w zwierciadle patrzymy, w toż wyobrażenie przemienieni bywamy z chwały w chwałę, jako od Ducha Pańskiego. | 5. | GDAŃSKA.2017 | Lecz my wszyscy, którzy z odsłoniętą twarzą patrzymy na chwałę Pana, jakby w zwierciadle, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, za sprawą Ducha Pana. | 6. | JACZEWSKI | My to w królestwie tego Ducha z całą swobodą przypatrujemy się obliczu Pańskiemu, by mu się stać podobnymi; by jasność Ducha Pańskiego coraz więcej na nas się uwidoczniała. | 7. | SYMON | A my wszycy z twarzą odkrytą patrzymy, jak we zwierciedle na chwałę Pańską, i przemieniamy się w tenże obraz z jasności w jasność, jako od Ducha Pańskiego. | 8. | MARIAWICI | Ale my wszyscy odsłonionem obliczem na chwałę Pańską patrząc, w tenże obraz bywamy przemienieni z jasności w jasność, jako od Ducha Pańskiego. | 9. | DĄBR.WUL.1973 | A my wszyscy z odkrytą twarzą patrzymy, niby w zwierciadle, na chwałę Pańską i przemieniamy się w tenże obraz, z jasności w jasność, jakby od Ducha Pańskiego. | 10. | DĄBR.GR.1961 | A my wszyscy z odkrytą twarzą patrzymy, niby w zwierciadle, na chwałę Pańską i przemieniamy się w tenże obraz, z jasności w jasność jakby od Pana, (który jest) Duchem. | 11. | TYSIĄCL.WYD5 | My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu. | 12. | BRYTYJKA | My wszyscy tedy, z odsłoniętym obliczem, oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem. | 13. | POZNAŃSKA | My wszyscy natomiast z odsłoniętym obliczem oglądamy jak w zwierciadle chwałę Pana i przemieniamy się w ten sam obraz, osiągając coraz większy stopień chwały, a sprawcą tego jest Pan - Duch. | 14. | WARSZ.PRASKA | My wszyscy z odsłoniętą twarzą wpatrujemy się w jasność Pańską jakby w zwierciadle; za sprawą Ducha Pańskiego, coraz bardziej jaśniejąc, upodabniamy się do Jego obrazu. | 15. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Zatem my wszyscy z odsłoniętą twarzą, oglądając jak w lustrze, jakby przez Ducha Pana chwałę Pana, jesteśmy przemieniani na ten sam obraz; z chwały ku chwale. | 16. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | My wszyscy więc, z odsłoniętą twarzą, odbijając niczym w zwierciadle chwałę Pana, przeobrażamy się na obraz jej samej, z chwały w chwałę - tak, jak to sprawia Duch Pana. | 17. | TOR.PRZ.2023 | My wszyscy natomiast, których oblicze jest odkryte, odzwierciedlając sobą chwałę Pana, na ten sam obraz jesteśmy przemieniani z chwały w chwałę, tak, jak to sprawia Duch Pana. |
|