1. | WUJEK.1923 | Obrócili ją w rozszarpanie, i płakała nademną: spustoszeniem spustoszona jest wszystka ziemia; bo niemasz, ktoby uważał w sercu. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Obrócą go w pustynię; płakać będzie, spustoszony będąc odemnie; ta wszystka ziemia spustoszeje, bo niemasz, ktoby to składał do serca. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Zamienili go w pustkowie; a spustoszony leży w żałobie przede mną; cała ziemia pustoszeje, bo nikt tego nie bierze sobie do serca. |
4. | CYLKOW | Obrócono go w pustynię, żałośnie spogląda ku Mnie spustoszony. Opustoszała cała ziemia, gdyż nikt nie brał do serca. |
5. | KRUSZYŃSKI | Obrócili ją w ruinę złupioną, stała się dla mnie żałobą; cały kraj jest tak złupiony, że nie masz, ktoby o nim myślał. |
6. | TYSIĄCL.WYD1 | W pustkowie ją zamieniają, przede mną się smuci — pustynia. Pustynią stał się kraj cały; a nikt się tym nie przejmuje. |
7. | TYSIĄCL.WYD5 | Zamienili je w pełne żałoby odludzie - przede Mną jest ono pustynią. Spustoszony jest cały kraj i nie ma nikogo, kto by wziął [to] sobie do serca. |
8. | BRYTYJKA | Obrócono go w pustynię, w żałosną dla mnie pustynię. Spustoszony cały kraj, nikt nie wziął tego do serca. |
9. | POZNAŃSKA | W pustkowie go obracają; w żałobie leży przede mną pustynia. Kraj cały jest spustoszony, a nikt nie bierze sobie [tego] do serca. |
10. | WARSZ.PRASKA | Uczynili z nich godne opłakania bezludzie i wszystko było puste przed moimi oczyma. Spustoszony został cały kraj i nie ma nikogo, kto by się tym martwił. |
11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Wyznaczono go na pustynię, ku Mnie spogląda żałośnie spustoszony. Opustoszała cała ziemia, gdyż nikt nie brał tego do serca. |
12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Tak, On je obrócił w pustkowie, uschło ono przede mną. Spustoszona jest cała ta ziemia, lecz nikt nie wziął tego do serca. |