1. | ZOFII.UWSP.IJP | a twoj dobry duch dałeś jim, jen by je uczył, a manny twej nie odjąłeś jim od jich ust, a wodę dałeś jim w pragnieniu. |
2. | WUJEK.1923 | I ducha twego dobrego dałeś, któryby je uczył, i manny twojéj nie odjąłeś od ust ich i wodę dałeś im w pragnieniu. |
3. | GDAŃSKA.1881 | Nadto ducha twojego dobrego dałeś im, aby ich uczył, i manny twojej nie odjąłeś od ust ich, i wodę dałeś im w pragnieniu ich. |
4. | GDAŃSKA.2017 | Ponadto dałeś im swego dobrego ducha, aby ich pouczał; swojej manny od ich ust nie odjąłeś i dałeś im wodę, gdy byli spragnieni. |
5. | KRUSZYŃSKI | Dałeś im swego ducha dobrego, aby się stali pojętnymi; nie odjąłeś manny od ich ust i wodę im dałeś w ich pragnieniu. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | I dałeś [im] swego Ducha dobrego, aby ich pouczał. I manny Twej od ust im nie odjąłeś, i dałeś im wodę, gdy byli spragnieni. |
7. | BRYTYJKA | Dałeś im swego dobrego ducha, aby ich pouczał; Twojej manny nie odjąłeś od ich ust I wodę im dałeś, gdy byli spragnieni. |
8. | POZNAŃSKA | Dałeś im swego dobrego Ducha, by ich natchnął mądrością. Manny od ust ich nie odjąłeś, i dawałeś im wodę, gdy byli spragnieni. |
9. | WARSZ.PRASKA | Udzieliłeś im mądrości Twego ducha, aby byli roztropni. Nie odjąłeś im od ust Twojej manny i wodę im dałeś, żeby ugasili pragnienie. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Nadto dałeś Twego dobrego Ducha, aby ich uczył. Nie odjąłeś od ich ust Twojej manny oraz dałeś im wodę w pragnieniu. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Swojego dobrego Ducha dałeś, by ich pouczał, swojej manny nie odjąłeś od ich ust, a gdy byli spragnieni, nie odmówiłeś im wody. |