1. | WUJEK.1923 | Bo gdy był głos na utwierdzeniu, które było nad głową ich, stały i opuszczały skrzydła swe. |
2. | GDAŃSKA.1881 | A gdy stały i spuszczały skrzydła swoje, tedy był szum z wierzchu nad rozpostarciem, które było nad głową ich. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Gdy stały i opuszczały swoje skrzydła, rozległ się głos znad sklepienia, które było nad ich głową. |
4. | CYLKOW | Wtem rozległ się głos ponad sklepieniem, które nad głowami ich. Gdy stanęły opuściły one skrzydła swoje. |
5. | TYSIĄCL.WYD5 | Nad sklepieniem, które było nad ich głowami, rozlegał się głos; <gdy stały, skrzydła miały opuszczone>. |
6. | BRYTYJKA | I było słychać szum znad sklepienia, które było nad ich głowami. Gdy stanęły, opuściły swoje skrzydła. |
7. | POZNAŃSKA | I dał się słyszeć głos znad sklepienia, które było nad ich głowami. |
8. | WARSZ.PRASKA | Szum dochodził także sponad sklepienia znajdującego się nad ich głowami. Kiedy przystawały, skrzydła ich opadały ku ziemi. |
9. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Wtem rozległ się głos pod sklepieniem, które było nad ich głowami, więc stanęły i opuściły swe skrzydła. |
10. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Głos dobywał się także znad kopuły rozciągającej się nad głowami istot, gdy na czas postoju opuszczały swe skrzydła. |