1. | PS.FLORIAŃSKI | (101:4) Bo seszli są jako dym dniowie moji a kości moje jako skwarczek zeschły są. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (101:4) Bo zaginęły jako dym dni moje a kości moje jako skwirczek seschły sie. |
3. | WUJEK.1923 | (102:4) Albowiem ustały jako dym dni moje: a kości moje jako skwarczki wyschły. |
4. | GDAŃSKA.1881 | (102:4) Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są. |
5. | GDAŃSKA.2017 | Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko. |
6. | PS.BYCZ.1854 | (102:4) Bo znikają, jak-dym, dni-moje; a,-kości-me, jak-głownia, wygorzałe. |
7. | GÖTZE.1937 | (102:4) Bo nikną dni moje jak dym, a kości moje są jak od żaru rozpalone. |
8. | CYLKOW | (102:4) Bo znikają jako dym dni moje, a członki moje jak głownia rozpalone. |
9. | KRUSZYŃSKI | (102:4) Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko są wypalone. |
10. | ASZKENAZY | (102:4) Bo niszczeją w kurzawie dni moje a kości moje wypalone niby ognisko. |
11. | SZERUDA | (102:4) Bo nikną jak dym dni moje, a kości moje są rozpalone jak piec. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (101:4) bo moje dni jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | (102:4) Dni bowiem moje jak dym znikają, a kości moje płoną jak w ogniu. |
14. | BRYTYJKA | (102:4) Bo nikną jak dym dni moje, A kości moje są rozpalone jak ognisko. |
15. | POZNAŃSKA | (102:4) Dni bowiem moje jak dym znikają, jak węgiel palą się żarem moje kości. |
16. | WARSZ.PRASKA | (102:4) Dni moje jak dym ulatują, a kości mnie palą jak ogniem. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (102:4) Bo moje dni znikają jak dym, a moje członki są jak rozpalone głownie. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (102:4) Bo moje dni rozwiewają się jak dym, W kościach pali mnie, jakby dotknął ich żar. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Moje dni bowiem nikną niczym w dymie, a moje kości płoną jak ognisko. |