1. | PS.FLORIAŃSKI | (77:72) I uderzył nieprzyjaciele swoje w pośladki, przekorę wiekują dał jim. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (77:72) I uderzył nieprzyjaciele swe w pośladki, przekorę wiekują dał jim. |
3. | WUJEK.1923 | I zaraził nieprzyjacioły swe na pośladkach: dał im hańbę wieczną. |
4. | GDAŃSKA.1881 | I zaraził nieprzyjaciół swoich na pośladkach, a na wieczną hańbę podał ich. |
5. | GDAŃSKA.2017 | I uderzył na tyły swoich wrogów, okrył ich wieczną hańbą. |
6. | PS.BYCZ.1854 | I-wyparł wrogów-swych wstecz; On, hańbę wieczną, zadał im. |
7. | GÖTZE.1937 | I poraził z tylu wrogów Swoich, zadał im wieczną hańbę. |
8. | CYLKOW | I odparł ciemięzców jego na powrót, sromotę wieczną zadał im. |
9. | KRUSZYŃSKI | Uderzył nieprzyjaciół jego na tyłach - dał ich na hańbę wieczną. |
10. | ASZKENAZY | Pobił w tył swoje wrogi, dał im - wstyd wieczny. |
11. | SZERUDA | Uderzył na tyły wrogów swoich i okrył ich wieczną hańbą. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (77:66) I od tyłu swych nieprzyjaciół poraził: wieczystą sromotą ich okrył. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | I uderzył od tyłu na swych nieprzyjaciół, wieczystą sromotą ich okrył. |
14. | BRYTYJKA | Uderzył na tyły wrogów swoichI okrył ich wieczną hańbą. |
15. | POZNAŃSKA | uderzył na tyły swych przeciwników i okrył ich wieczną hańbą. |
16. | WARSZ.PRASKA | I znowu zaatakował wrogów, i okrył ich wieczną hańbą. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | I z powrotem odparł jego ciemięzców, zadając im wieczną hańbę. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | I uderzył na tył swoich wrogów, Ściągnął na nich niezatartą hańbę. |
19. | TOR.PRZ.2023 | I uderzył w tył swoich nieprzyjaciół, okrył ich wieczną hańbą. |