1. | WUJEK.1923 | Jod. Położy w prochu usta swe, owaby była nadzieja. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja; |
3. | GDAŃSKA.2017 | Kładzie swe usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja. |
4. | CYLKOW | Niechaj położy na prochu usta swoje, może jest jeszcze nadzieja. |
5. | KRUSZYŃSKI | Kto usta swoje w pył wkłada, może jest dlań nadzieja. |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | Niech usta zanurzy w prochu! A może jest jeszcze nadzieja? |
7. | BRYTYJKA | Niech przytyka swoje usta do prochu, może jest jeszcze nadzieja. |
8. | POZNAŃSKA | Niech schyli w proch swoje usta - może jest [jeszcze] nadzieja? |
9. | WARSZ.PRASKA | Niech położy swoją twarz w prochu ziemi, może jest jeszcze nadzieja? |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Niech położy na prochu swoje usta może jest jeszcze nadzieja. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Niech przylgnie ustami do prochu, może jest jeszcze nadzieja. |
12. | TOR.PRZ.2023 | Niech kładzie swoje usta w prochu, może jest jeszcze nadzieja. |