1. | WUJEK.1923 | Lud mój pytał się drewna swego, a kij jego odpowiadał mu; bo duch wszeteczeństw zwiódł je, i wszeteczeństwo płodzili od Boga swego. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Lud mój drewna swego się pyta, a kij jego odpowiada mu; bo ich duch wszeteczeństwa w błąd prowadzi, aby nierząd płodzili, odstępując od Boga swego. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Mój lud radzi się u swego drewna, a jego kij mu odpowiada, bo duch nierządu wprowadza ich w błąd i uprawiali nierząd, odstępując od swego Boga. |
4. | CYLKOW | Lud Mój dopytuje się u drewna swojego, a kij jego wieszczy mu! Bo duch wszeteczny otumanił go, a oddali się wszeteczeństwu zamiast Bogu swojemu. |
5. | MICHALSKI | Lud mój radzi się drzewa swojego, a laska jego poucza go! Bo duch rozpusty wiedzie na manowce, gdy pełnią nierząd pod osłoną swych bogów! |
6. | TYSIĄCL.WYD5 | mojemu ludowi: pyta o zdanie swojego drewna poucza go jego różdżka, bo go duch nierządu omamił - cudzołożą na oczach swego Boga. |
7. | BRYTYJKA | Mój lud radzi się swojego drewna, a jego kij daje mu wyrocznię, gdyż duch wszeteczeństwa ich omamił, a cudzołożąc odstąpili od swojego Boga. |
8. | POZNAŃSKA | Lud mój pyta o radę swego drewna, laska jego [wróżbiarska] udziela mu odpowiedzi, bo duch niewierności go zaślepił; Boga swego opuszczają, by się oddać nierządowi. |
9. | WARSZ.PRASKA | Prosi on wtedy o radę różne bóstwa z drewna, a wyroczni spodziewa się od swojej laski. Żądza rozpusty wiedzie go na puste bezdroża. Odszedł więc od swego Boga i oddał się nierządowi. |
10. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Mój lud dopytuje się swego drewna, a jego kij mu wieszczy. Bowiem otumanił go duch wszeteczny; oddali się wszeteczeństwu, zamiast swojemu Bogu. |
11. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Mój lud pyta o radę drewno! Jego gałązka oznajmia mu odpowiedź! To duch nierządu go zwodzi - i cudzołożą, wyłamując się spod władzy swego Boga. |
12. | TOR.PRZ.2023 | Mój lud radzi się u swojego drewna, a jego kij obwieszcza mu odpowiedź, bo duch nierządu go zwodzi – i uprawiają nierząd, wyłamując się spod władzy ich Boga. |