1. | PS.FLORIAŃSKI | (101:15) ❬Bo luby były sługam twojim kamienie jego i nad ziemią jego smiłują sie❭. |
2. | PS.PUŁAWSKI | (101:15) Bo lubo było sługam twoim kamienie jego i nad ziemią jego smiłujesz sie. |
3. | WUJEK.1923 | (102:15) Albowiem upodobało się sługom twoim kamienie jego: a użalą się ziemie jego. |
4. | GDAŃSKA.1881 | (102:15) Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się; |
5. | GDAŃSKA.2017 | Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem; |
6. | PS.BYCZ.1854 | (102:15) Ponieważ podobają-się słudzy-Twoi, przy kamieniach-jego; (lecz, nad gruzem-onegoż, litują-się;) |
7. | GÖTZE.1937 | (102:15) Albowiem słudzy Twoi mają upodobanie w kamieniach jego, a nad rumowiskiem jego ubolewają. |
8. | CYLKOW | (102:15) Bo upodobali sobie słudzy Twoi kamienie jego, a proch jego umiłowali. |
9. | KRUSZYŃSKI | (102:15) Albowiem lubują się słudzy Twoi w kamieniach jego, i nad pyłem jego litują się. |
10. | ASZKENAZY | (102:15) Jako że pokochali słudzy Twoi jego kamienie a prochy jego umiłują. |
11. | SZERUDA | (102:15) Bo słudzy Twoi kochają jego kamienie i lubią jego proch. |
12. | TYSIĄCL.WYD1 | (101:15) Bo Twoi słudzy miłują jego kamienie i nad jego ruinami się żalą. |
13. | TYSIĄCL.WYD5 | (102:15) Twoi bowiem słudzy miłują jego kamienie i użalają się nad jego gruzami. |
14. | BRYTYJKA | (102:15) Słudzy twoi bowiem kochają jego kamienie I żalą się nad jego ruiną. |
15. | POZNAŃSKA | (102:15) Twoi słudzy miłują jego kamienie, użalają się nad jego ruinami. |
16. | WARSZ.PRASKA | (102:15) Serca sług Twoich są przy jego kamieniach, a jego gruzy ból im sprawiają. |
17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | (102:15) Gdyż Twoi słudzy upodobali sobie jego kamienie oraz umiłowali jego proch. |
18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | (102:15) Bo Twoi słudzy lgną do jego kamieni, A jego gruzy wzbudzają w nich litość. |
19. | TOR.PRZ.2023 | Twoi słudzy bowiem mają upodobanie w jego kamieniach i litują się nad jego prochem; |