« Jer 46:15 Księga Jeremiasza 46:16 Jer 46:17 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.WUJEK.1923Rozmnożył upadające i padł mąż na bliźniego swego: i rzeką: Wstań a wróćmy się do ludu swego i do ziemie narodzenia naszego, od oblicza miecza gołębice.
2.GDAŃSKA.1881Wieleć będzie tych, którzy poszwankują a padną jeden na drugiego, i rzeką: Wstań, a wróćmy się do ludu naszego, i do ziemi urodzenia naszego przed ostrzem miecza pustoszącego.
3.GDAŃSKA.2017Wielu potknęło się, a padli jeden na drugiego. Mówili: Wstań, wróćmy do naszego ludu i do ziemi ojczystej przed ostrzem niszczycielskiego miecza.
4.CYLKOWMnoży On potykających się, a pada też jeden na drugiego i wołają: Dalej, wróćmy do ludu naszego i do ziemi rodzinnej naszej przed mieczem tępiącym!
5.KRUSZYŃSKIMnoży on potykających się, lecz pada jeden na drugiego i mówią: Powstańmy i powróćmy do naszego narodu, i do ziemi naszej rodzinnej, przed mieczem tąpiącym.
6.TYSIĄCL.WYD1potężny: a on się przewrócił, runął jak długi. Więc jeden drugiego zachęca: «Wstań, wróćmy do ludu naszego, do naszej ziemi rodzinnej przed mieczem zagładę szerzącym»,
7.TYSIĄCL.WYD5Coraz częściej się chwieje, aż wreszcie pada. Wtedy mówi jeden do drugiego: Wstańmy i wracajmy do naszego narodu, do naszej ojczystej ziemi z dala od niszczycielskiego miecza.
8.BRYTYJKAWięc potknął się i upadł. I mówili jeden do drugiego: Wstańmy i wróćmy przed okrutnym mieczem do naszego ludu i do naszej ziemi rodzinnej!
9.POZNAŃSKAPotężny Rahab się zachwiał i upadł! Mówili jeden do drugiego: "Wstawajcie, uchodźmy z powrotem do swego narodu i do ojczystego kraju przed mieczem niszczy cielskim!"
10.WARSZ.PRASKAChwiał się i słaniał, aż w końcu upadł. Zaczęli wtedy mówić jeden do drugiego; Dalejże, powstańmy, wracajmy do naszych, na naszą ziemię ojczystą daleko od miecza, który niszczy wszystko.
11.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.On mnoży tych, którzy się potykają; jeden pada na drugiego i wołają: Dalej, przed mieczem, który krzywdzi, wracajmy do naszego ludu, do naszej rodzinnej ziemi!
12.EIB.BIBLIA.2016.LITZa Jego sprawą wielu się słania, padają na siebie nawzajem. Wstawajcie! Wracajmy do swoich, do naszej rodzinnej ziemi! Uciekajmy - wołają - od okrutnego miecza!