1. | WUJEK.1923 | Trzodą straconą stał się lud mój, pasterzowie ich zwiedli je, uczynili, że się błąkali po górach: z góry na pagórek przeszli, zapomnieli legowiska swego. |
2. | GDAŃSKA.1881 | Lud mój jest jako trzoda owiec straconych, pasterze ich zawiedli ich w błąd, po górach rozegnali ich: z góry na pagórek chodziły, zapomniawszy legowiska swego. |
3. | GDAŃSKA.2017 | Mój lud był trzodą owiec zbłąkanych, ich pasterze wiedli ich na manowce, po górach ich rozegnali. Schodził z góry na pagórek, zapomniał o swoim legowisku. |
4. | CYLKOW | Błąkającą się trzodą był lud Mój: ich pasterze powiedli ich na manowce; po górach dali się im tułać, z góry na pagórek chodzili, zapomnieli o legowisku swojém. |
5. | KRUSZYŃSKI | Lud mój był błąkającem się stadem; pasterze ich powiedli ich na manowce, po górach się tułali; z góry na wzgórze chodzili, zapomnieli o swojem legowisku! |
6. | TYSIĄCL.WYD1 | Lud mój był stadem owieczek zgubionych, pasterze ich błędnie je wiedli, po górach je wkoło pędzili: tułały się z góry na wzgórze, tracąc z pamięci swe legowisko. |
7. | TYSIĄCL.WYD5 | Naród mój był trzodą zbłąkaną, ich pasterze zaprowadzili ją na górskie manowce; chodzili z góry na pagórek, zapomnieli o swojej owczarni. |
8. | BRYTYJKA | Mój lud był trzodą zabłąkaną; ich pasterze wiedli ich na manowce, tak że tułali się po górach, schodzili z góry na pagórek, zapomnieli o swoim legowisku. |
9. | POZNAŃSKA | Lud mój stał się trzodą owiec zbłąkanych; pasterze ich wiedli je na manowce, po górach je rozegnali. Błąkały się z góry na wzgórze, zapomniały o swojej siedzibie. |
10. | WARSZ.PRASKA | Lud mój był kiedyś zbłąkanym stadem owiec, ich pasterze sprowadzali je na manowce; bez potrzeby wiedli owce w góry, prowadząc je z jednego szczytu na drugi, aż zapomnieli w końcu o swym legowisku. |
11. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Mój lud był błąkającą się trzodą, ich pasterze poprowadzili ich na manowce; dali im się tułać po górach, z góry przechodzili na pagórek, zapomnieli o swoim legowisku. |
12. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Stadem ginącym był mój lud. Pasterze go zwodzili, popychali ku górom. A oni szli, z góry na pagórek, i zapomnieli o miejscu swojego odpoczynku. |