| 1. | BUDNY.1574 | Rzekł przeto k nim: Żniwo jednak mnogie, lecz robotników mało. Módlcie się przeto panu żniwa, aby wygnał robotniki do żniwa swego. |
| 2. | WUJEK.1923 | I mówił im: Żniwoć iście wielkie, ale robotników mało; proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotniki na żniwo swoje. |
| 3. | RAKOW.NT | Mówił tedy do nich: Żniwoć mnogie, lecz robotników mało; prościesz tedy pana żniwa, aby wytrącił robotniki na żniwo swe; |
| 4. | GDAŃSKA.1881 | I mówił im: Żniwoć wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proścież tedy Pana żniwa, aby wypchnął robotników na żniwo swoje. |
| 5. | GDAŃSKA.2017 | I mówił im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo. |
| 6. | SZCZEPAŃSKI | I mówił do nich: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście tedy Pana żniwa, aby posłał robotników na żniwo swe. |
| 7. | MARIAWICI | I mówił im: Żniwoć zaiste wielkie, ale robotników mało. Proścież tedy Pana tego żniwa, aby posłał robotników na żniwo Swoje. |
| 8. | BIESZK.ŁUK.1931 | I mówił im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje! |
| 9. | GRZYM1936 | I mówił im: Żniwo jest obfite, ale robotników mało. Proście więc pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje. |
| 10. | DĄBR.WUL.1973 | I mówił im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje. |
| 11. | DĄBR.GR.1961 | A mówił im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje. |
| 12. | TYSIĄCL.WYD5 | Powiedział też do nich: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. |
| 13. | BRYTYJKA | I powiedział im: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na żniwo swoje. |
| 14. | POZNAŃSKA | I rzekł do nich: - Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby posłał robotników na swoje żniwo. |
| 15. | WARSZ.PRASKA | I mówił im: Żniwo co prawda wielkie, ale robotników mało. Proście zatem Pana żniwa, żeby posłał robotników do swego żniwa. |
| 16. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Następnie do nich mówił: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; poproście więc, Pana żniwa, aby wydał na świat robotników na swoje żniwo. |
| 17. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Powiedział im przy tym: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście zatem Pana żniwa, aby przyśpieszył wyjście robotników na swoje żniwo. |
| 18. | TOR.PRZ. | I mówił im: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, aby wypychał robotników na swoje żniwo. |