| 1. | PS.FLORIAŃSKI | (108:22) Jako cień, jenż to mija, wzięt jeśm i wybit {albo wypędzon} jeśm jako kobyłka. |
| 2. | PS.PUŁAWSKI | (108:22) Jako cień, jenże mija, wzięt jeśm i wytrzęsion jako kobyłka. |
| 3. | WUJEK.1923 | Przeminąłem jako cień, kiedy schodzi: i jestem strząśniony jako szarańcza. |
| 4. | GDAŃSKA.1881 | Jako cień, który ustępuje, uchodzić muszę; zganiają mię jako szarańczę. |
| 5. | GDAŃSKA.2017 | Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę. |
| 6. | PS.BYCZ.1854 | Jakby-cień, przy-schyłku-swym, uchodzę; wypędzon-jestem, jako-szarańcza. |
| 7. | GÖTZE.1937 | Jak cień, który się wydłuża, tak ja znikam; zostaję przepędzony jak szarańcza. |
| 8. | CYLKOW | Jak cień ustępujący znikam, tułam się jak szarańcza. |
| 9. | KRUSZYŃSKI | Jak cień, gdy ustępuje, ja uchodzę, zganiany jestem, jako szarańcza. |
| 10. | ASZKENAZY | Jako cień, gdy się pochyli, się rozszedłem, wyrzuconym jako szarańcza. |
| 11. | SZERUDA | Znikam jak cień pod wieczór, strząsają mnie jak szarańcze. |
| 12. | TYSIĄCL.WYD1 | (108:23) Niknę jak cień, co się nachyla, strząsają mnie jak szarańczę. |
| 13. | TYSIĄCL.WYD5 | Niknę jak cień, co się wydłuża, strząsają mnie jak szarańczę. |
| 14. | BRYTYJKA | Niknę jak cień pod wieczór, Strząsają mnie jak szarańczę. |
| 15. | POZNAŃSKA | Znikam jak cień, który się nachyla, strząsają mnie niby szarańczę. |
| 16. | WARSZ.PRASKA | W oczach ginę jak cień, co przemija, strząsają mnie jak szarańczę. |
| 17. | ŚLĄSKIE.TOW.BIB. | Znikam jak cień, co ustępuje; tułam się jak szarańcza. |
| 18. | EIB.BIBLIA.2016.LIT | Niknę jak cień coraz dłuższy pod wieczór, Strząsają mnie z siebie jak szarańczę. |
| 19. | TOR.PRZ.2023 | Odchodzę jak cień, który się schyla, strząsają mnie jak szarańczę. |