« Hiob 2:11 Księga Hioba 2:12 Hiob 2:13 » 

Pokaż oryg. numery wersetów
1.WUJEK.1923A podniósłszy zdaleka oczy swe, nie poznali go i zakrzyknąwszy płakali: a rozdarłszy szaty swe, sypali proch na głowy swe ku niebu.
2.GDAŃSKA.1881A podniósłszy oczy swoje z daleka, nie poznali go, i wyniósłszy głos swój płakali, a rozdarłszy każdy płaszcz swój miotali proch nad głowy swe ku niebu;
3.GDAŃSKA.2017A gdy z daleka podnieśli swoje oczy, nie poznali go. Podnieśli swój głos i płakali, a potem każdy z nich rozdarł swój płaszcz i rzucał proch w górę na swoją głowę;
4.CYLKOWA gdy podnieśli oczy swoje w pewnem oddaleniu a nie poznali go, poczęli głośno płakać i rozdarli każdy płaszcz swój, i miotali proch ku niebu nad głowy swe.
5.KRUSZYŃSKIPodniósłszy z dala oczy swoje, nie poznali go; podnieśli tedy głos swój, płakali; rozdarli każdy płaszcz swój i rzucali ku niebu popiół na głowy swoje.
6.TYSIĄCL.WYD5Skoro jednak spojrzeli z daleka, nie mogli go poznać. Wykrzyknęli i zapłakali. Każdy z nich rozdarł swe szaty i rzucał proch w górę, na głowę.
7.BRYTYJKAA gdy z daleka spojrzeli na niego, nie poznali go; poczęli głośno płakać i każdy z nich rozdarł swoje szaty, i rzucali proch w górę na swoje głowy.
8.POZNAŃSKAJuż z daleka utkwili w nim oczy, a przyglądając się, nie poznali go. Podnieśli krzyk i płakali. Każdy z nich rozdarł szatę swoją i narzucił popiołu na swoją głowę.
9.WARSZ.PRASKAAle przypatrując mu się z daleka wcale nie mogli go poznać. Gdy podeszli bliżej, zaczęli krzyczeć z przerażenia i płakać nad nim. Każdy z nich rozdarł swoje szaty i rzucał ku niebu popiół nad swoją głową.
10.ŚLĄSKIE.TOW.BIB.A kiedy z pewnego oddalenia podnieśli swoje oczy oraz go nie poznali, zaczęli głośno płakać i każdy rozdarł swój płaszcz, po czym nad swoje głowy rzucali proch ku niebu.
11.EIB.BIBLIA.2016.LITGdy przybyli i spojrzeli na niego, nie poznali go! I nie mogli się powstrzymać od łez. Każdy rozdarł swą szatę i prochem posypał głowę.
12.TOR.PRZ.2023A gdy podnieśli z daleka swoje oczy, nie rozpoznali go. I podnieśli swój głos i zapłakali. I rozdarł każdy z nich swój płaszcz, i rzucali proch ku niebiosom na swoją głowę;